Өлең, жыр, ақындар

Алтынай (немереме)

  • 23.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1221
Жылап келдің өмірге сен,
Келе сала жерінбе сен!
Өзіңсіз мен үш ұрпақтың,
Өкілі боп көрінбес ем!

Жаңа – келер, көне – кетер,
Мылқау тірлік елең етер.
Бір-ақ рет берілетін,
Бұл өмірді деме, бекер.

Басымды исем бұрылмайсың,
Сөзімді айтсам ұғынбайсың.
Мен жыласам – бар себебі,
Ал сен неге шырылдайсың?

Досы да бір, жаты маған,
Еңбегі – еш, татымаған.
Өзіңдей көп жылайтұғын,
Әжең сенің ақын адам...

Жығылу бар, сүріну бар,
Жанған отқа ұрыну бар.
Өткендерден дүние – жалған,
Деген, ботам, бар ұғымдар.

Пендесің бе, құдайсың ба,
Шыңдайды өмір, шыдайсың ба?
Соның бәрін сезіп, біліп,
Жылайсың ба, жылайсың ба?

Өмір деген осы, ботам,
Періштенің досы, ботам.
Жыламашы, жасытады,
Көздерінің жасы, ботам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кешір мені, Ахмет, Мағжан, Сәкенім

  • 0
  • 2

Тоз-тоз болды бұл күндері қиялым,
«Шырақшысы» құрқылтайдай ұяның
Сенбісің? – деп портреттер сөйлейді
Шыны әйнектің аржағынан, зиялым.

Толық

Өлең жайлы

  • 0
  • 0

Мүсіндедім, теңедім...
Қалжырадым, қажыдым!
Ішімде өлді өлеңім,
Бар-ды қандай жазығым?!

Толық

Ұсақ кемшілігімді кешіре алмадың

  • 0
  • 0

Ұсақ кемшілігімді кешіре алмадың,
Асқақ қасиетімді – есіңе алмадың.
Алдыңда – жібектей, есіле алмадым,
Түйін боп қалдым да... шешіле алмадым.

Толық

Қарап көріңіз