Әйел

Ұлы суретшінің көрмедегі «Жалаңаш әйел» атты
картинасының жанында біреулер
ыржаңдасып тұр.
Мейлі...
Әлің жетсе,
жанарыңды ала қаш –
Әйел! Әйел...
Әйел тұттай жалаңаш!
Әйел емес,
күллі әлем тұр алдымда
күнәсі мен қасиеті аралас.
Әлде қатер,
Әлде ләззат,
Әлде мұң?
Жыр оқуға
жетпей қалды дәрменім,
Жүдемедім жалған сопы жүзденіп –
Күнәһарға құны тиын сәлденің:
– Шарап бар ма?
У қоссаң да,
құй бәрін,
Алты құрлық,
төрт мұхитты сыйладым! –
Арыстанның өзі-ақ едім...
Ал,мұны
Алаңғасар Сезім,саған қимадым.
Безеу бетін боятқандай қынамен,
Әсіреқызыл ұрғашыңа ұнап ем,
Әйел емес,
Қарсы алдымда қас қақпай
Қасиетті һәм күнәһәр тұр Әлем.
Жүрегімді жарар болды-ау жасын ән...
Әлем-Әйел!
Құзырыңа бас ұрам,
Қасиетіңді кие тұтып,
күнәңді
өз күнәмдай жанұшырып жасырам.
...Не жайсаңы ішімде өлді арманның!
Жалғыз мұң бар –
Жан біткеннен қалған мұң:
– Әйел! – десем,ән салатын Мылқаудың,
– Әлем! – десем, көзі соқыр...
Таңғалдым!

---