Өлең, жыр, ақындар

Көш

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1646
Келіннің күлкі етеміз ұяңдығын,
қайныға ат қою да – зиянды ұғым.
Үлкеннің жолын кеспеу,
тезек теріп,
қазанға от жағу да – қиял бүгін.
Иісі таба нанның мұрын жарған,
тәтті еді-ау құйрық қатқан қымыз балдан.
Ірімшік, құрт қайнатып, басқұр тоқып,
текемет басу – бізге бүгінде арман.
Желіде шұрқырайды құлын малы.
Сыңғырлап сала құлаш бұрымдары,
көгеннен қозы ағытса қыз-келіншек,
жігіттер жүйрік мінген жымыңдады.
Шетінен сайыпқыран қыр ұлдары,
өлгені – сөзсайыста жығылғаны.
Асауға бас үйретіп, қыран салып,
арланды шықшытынан сығымдады.
Көркі – көш кең даланың құбылмалы.
Ұқпайды бүгінгі ұрпақ мұңымды әлі.
Ас беру, ат шаптыру, қыз төркіндеу –
айналды ертегіге мұның бәрі.
Жаз жайлап, қыс қыстаған қырымдағы
көш еді тірлігімнің бір ырғағы.
Қыз-келін жорға мініп, бала – тайға…
Япыр-ау, сол көшімді кім ұрлады?
1991



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен мені түсінсеңші

  • 0
  • 0

Сен мені түсінсеңші.
Түсінер деп жыр-маржан төгіледі
(төгілсе жыр, сол ғана көңіл емі).
Қошқар мүйіз әжемнің теруіндей

Толық

Менің қарызым

  • 0
  • 0

Қарыздармын
украин ұлы боп жаралғаным үшін-ақ,
Сонау баста тағдыр тегі отырмаған шытынап,
Жер мен суды, қос қанатты аспанды

Толық

Жаз

  • 0
  • 1

Таң бұзып тынышымды жіберді деп,
жазғы түн кетерінде түнерді кеп.
Жер-ару серпігенде түн көрпесін,
маужырап қарап тұрды Күн елжіреп.

Толық

Қарап көріңіз