Өлең, жыр, ақындар

Сәулелі іңір

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 979
Қырдағы қара бұйра іңір қандай!
Жұтасың тыныштығын дымың қанбай.
Бұйыққан ауа жетпей қайран кеуде,
кәусарын қыр кешінің сімір балдай!
Ой сергіп, қалжыраған ми жаңарып,
сол кештен бойың қуат жинары анық.
Жатады ақ шағылдар көк теңіздің
шуда жал толқынындай бұйраланып.
Қыр кеші, пәктігіңнің жолын бер де,
жетімдей жабырқаған көңілді емде.
Сарғалдақ сағынышым,
көктеменің
алғашқы жаңбырындай, төгіл жерге!
Жібітсін таңдайын сәл сусыз елім
(мен де бір жыңғылыңның бүршігі едім).
Ақ шағыл, өмірдің шаң жолдарында
кірлеген көңілімді жушы менің!
Ұяңнан ерте-ақ ұшқан емес пе едім, алдыңда өмірімді неге екшедім? Келемін ұстай алмай есім кетіп
сонау бір пәк күнімнің елестерін.
Не деген жүйрік еді ғүмыр-сағым, дәл кеше, кеше еді ғой шырын шағым. Шалғында шұрқырайды мама бие шақырып шапқылаған құлыншағын.
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нерудаға наразылық

  • 0
  • 0

— Не еткен ғасыр бітпейтін!
Қашан сенің жұт кейпің,
жоғалады кара жерден мәңгілік?
Жеткен жоқ па ойқастауың жанды үгіп?!

Толық

Тереңдік

  • 0
  • 0

Дала шарлап шілдеде,
шөлдеп келе жатқан ем.
Айдын кезген Күн – кеме
қоналқы жай тапты әрең.

Толық

Екінші рет туғанда

  • 0
  • 0

Есігімді жұлқып ашып (қақсын ба!)
қарлы дауыл ызыңдады бір мұңмен,
Тағы, міне, ақ дауылдың астында
екінші рет қайта туып тұрмын мен.

Толық

Қарап көріңіз