Өлең, жыр, ақындар

«Ондының» оты

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1155
Қиялды баурап қыр-арман, қызғалдақ - белге шақырдың. Көзімді аша алмай тұманнан, адасып келе жатырмын.
Қыр деген еркін кеңдікпен балауса шалғын деп білгем. Сезіммен жанды сергіткен қыр жаққа тартып кеттім мен.
Бұл жолда маған таң-ғашық шапағын тосып тұр деппін, жаңбыр мен тұман алмасып, адастырарын білмеппін.
Тұманды тылсым жан-жағым, қиналдым сонда дағдарып. Еске сап атар таң барын, көрінді бір нұр жап-жарық.
Жазда да ызғар болады-ау -малтыққандаймын карға мен. Тұманды серпіп сол алау шақырғандай ма таңды әлем..,
Сол отқа сүңгіп жанарым, сайрады қырда сұлу үн. Сезіндім сонда даланың мәңгілік Күндей жылуын!
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тірлік нәрі

  • 0
  • 0

Қандай ғажап біреуді жақсы көрген,
жақсы көріп, сенделген тасты жолмен;
рақаттың уымен өлең жазған;
бала өсірген немесе бас жіп өрген!

Толық

Ұшқыш

  • 0
  • 0

Көкті шарлап, түн қатып,
ұшқыш болу — бір бақыт!
Жолаушылар тасимын
самолетпен зырлатып!

Толық

Жақсы өлең

  • 0
  • 0

Көңілім өлең сиқырын жүр аңғармай:
өмір кешіп, қалғандай шырақ жанбай
отырамын жабырқап, жүдеп көңіл,
мұң, ыза, наз жиналып жүрекке кіл.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер