Өлең, жыр, ақындар

«Ондының» оты

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1131
Қиялды баурап қыр-арман, қызғалдақ - белге шақырдың. Көзімді аша алмай тұманнан, адасып келе жатырмын.
Қыр деген еркін кеңдікпен балауса шалғын деп білгем. Сезіммен жанды сергіткен қыр жаққа тартып кеттім мен.
Бұл жолда маған таң-ғашық шапағын тосып тұр деппін, жаңбыр мен тұман алмасып, адастырарын білмеппін.
Тұманды тылсым жан-жағым, қиналдым сонда дағдарып. Еске сап атар таң барын, көрінді бір нұр жап-жарық.
Жазда да ызғар болады-ау -малтыққандаймын карға мен. Тұманды серпіп сол алау шақырғандай ма таңды әлем..,
Сол отқа сүңгіп жанарым, сайрады қырда сұлу үн. Сезіндім сонда даланың мәңгілік Күндей жылуын!
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің көгершіндерім

  • 0
  • 0

Толқыны өбіп жағаны,
Өзен баяу ағады.
Айдынында қалықтап
Аққу жүзіп барады.

Толық

Көкпар

  • 0
  • 0

Батырлар шықты тебініп,
жалтылдап аттың жанары.
Баурайды жұртты тек үміт,
жүректері де жанады.

Толық

Куликов даласында

  • 0
  • 0

Шалқар өзен баяулап мұңды ағады,
жуады жағажайды.
Шөмелелер томсарып жылғадағы
басқандай нала-қайғы.

Толық

Қарап көріңіз