Өлең, жыр, ақындар

«Ондының» оты

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1217
Қиялды баурап қыр-арман, қызғалдақ - белге шақырдың. Көзімді аша алмай тұманнан, адасып келе жатырмын.
Қыр деген еркін кеңдікпен балауса шалғын деп білгем. Сезіммен жанды сергіткен қыр жаққа тартып кеттім мен.
Бұл жолда маған таң-ғашық шапағын тосып тұр деппін, жаңбыр мен тұман алмасып, адастырарын білмеппін.
Тұманды тылсым жан-жағым, қиналдым сонда дағдарып. Еске сап атар таң барын, көрінді бір нұр жап-жарық.
Жазда да ызғар болады-ау -малтыққандаймын карға мен. Тұманды серпіп сол алау шақырғандай ма таңды әлем..,
Сол отқа сүңгіп жанарым, сайрады қырда сұлу үн. Сезіндім сонда даланың мәңгілік Күндей жылуын!
1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолдағы достар

  • 0
  • 0

Келдім мен астанаға
серік қылып көгілдір арманымды,
тамашалап жағада таңғы ағынды.
Қала жатты оранып боз тұманға.

Толық

Алып Ер Тоңаны жоқтау

  • 0
  • 0

Шеңгелін ажал салды ма,
Ер Тоңаны алды ма,
сұм дүние артта қалды ма...
Қайғылы жүрек жыртылды-ау!

Толық

Құшқанда мені жиі айқара мұң

  • 0
  • 0

Құшқанда мені жиі айқара мұң,
жанарым жасқа толып, байқамадым:
жас іні, жайсаң аға жақсылығын
енді ойлап, дариядай шайқаламын.

Толық

Қарап көріңіз