Ілияс Жансүгіровке арнау

Құлагері қазақтың - Ілиясым,
Нұрға толы жүзіңмен жымиясың.
Сұлу сөзбен сиқырлап оқырманды,
Баурап алдың бірден жан дүниясын.

Бала күннен өнерге ғашық болдың,
Ән айтып, күй шертуге асық болдың.
Мағыналы мұраңа бас қойғанда
Тебірендім, теңіздей тасып-толдым.

Жауқазындай жырларың ашып гүлін,
Шұғыладай сөздерің шашып нұрын,
Күй өнерін көсіліп жырлағанда
Көрінеді күйге аса ғашықтығың.

Күмбірлеген күйдің күш-құдіреті
Ботасы жоқ інгенді идіреді.
Хан әулетінен шыққан Қарашашқа
Қарабайыр күйшіні сүйдіреді.

Құлагерден Ақанның айырылғаны,
Қос бірдей қанатының қайырылғаны,
Бай-байлап Құлагерге жоқтау айтып,
Өкісігіне тұншығып қайғырғаны-

Оқығанда ойымды ойран қылды,
Ақан-мұңды, басқалар сайран құрды.
Өз жүйрігін өлтіріп, көре алмайтын
Өз елімнің тірлігі қайран қылды.

Ілиясым, жүйрігім, Құлагерім,
Жас қайыңдай соққыдан құлап едің.
Бар күніңде білмеппіз қадіріңді,
Сағынуда сені іздеп, жылап елің.

Ақсуда ойнап-өскен бұлағың бар,
Оқитын жырларыңды ұланың бар.
Жас достар! Өлеңсүйер біздер барда
Ілияс ақын - тірі, қуаныңдар!

---