Өлең, жыр, ақындар

Затаевич

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 637
Қарамастан желiне де заманның,
шарлап кезiп тау мен тасын даламның
арып-ашып,
шаршап-талып шалдығып
ән iздеген, ән iздеген адам бұл.
Ән iздеген күнiмен де, түнiмен,
даламның әр үнiнен де, гүлiнен.
Ән iздеген, ән iздеген адам бұл
жүректердiң түкпiрiнен, түбiнен.
Әндер iздеп жүрген жалғыз-жападан,
әндер iздеп үйге кiрген жатаған.
Еттен өтiп сүйегiңе жететiн
әндер iздеп жүрген қыста қақаған.
Қарамастан аяз, боран – бәрiне –
жеткеннен соң жететұғын жерiне,
отырған ол сексеуiлдiң шоғындай
қыздырынып қазағымның әнiне!
Нәр татпастан тәулiк бойы бiр үзiм,
шөлiркеген аптабымда күн ұзын.
Жұтқан сонсоң жүрегiмен сiмiрiп
сол әндердiң бұрқыраған қымызын.
Неткен берiк санасы мен санаты.
Неткен ыстық,
неткен ыстық жан оты.
Қалған кезде жүре алмастан
көтерiп
кеткен оны әндерiмнiң қанаты.
Мың құбылтып қуанышым, мұң-зарым,
тартқан оны мың әуен мен мың сарын.
Назаланып күйiнгенде
ап-ащы
иiскеген әндерiмнiң жусанын.
Тағы бiр саз кеткен кезде жұлқылап,
оның сонда жан-жүрегi шырқырап,–
қағазына салып алған
әндердiң
жапырағын ұшып жатқан бұрқырап.
Әндi тапқан –
ұя салған жанарға,
әндi тапқан –
ұя салған заманға.
Сол бiр адам дәруiш боп, кезбе боп
ән арқалап жүрген менiң даламда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарауыл төбе басындағы ой

  • 0
  • 0

Ақ шаң болып жота, қырым, белеңiм,
дауыл соғып,
лайланып тереңiм,
қауiп-қатер төнген кезде далама

Толық

Мыстан кемпір

  • 0
  • 0

Алтын сақамды алам деп
«Отырса тұра алмайтын,
Тұрса отыра алмайтын»
Мыстан кемпiрмен алыстым.

Толық

Аптап күні жазылған өлең

  • 0
  • 0

Аптап күн бұл –
бұрын-соңды көрмеген.
Жалын ұрар вулкан-сынды сөнбеген.
Жерге түсiп аспан мынау айналып,

Толық

Қарап көріңіз