Өлең, жыр, ақындар

Затаевич

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 723
Қарамастан желiне де заманның,
шарлап кезiп тау мен тасын даламның
арып-ашып,
шаршап-талып шалдығып
ән iздеген, ән iздеген адам бұл.
Ән iздеген күнiмен де, түнiмен,
даламның әр үнiнен де, гүлiнен.
Ән iздеген, ән iздеген адам бұл
жүректердiң түкпiрiнен, түбiнен.
Әндер iздеп жүрген жалғыз-жападан,
әндер iздеп үйге кiрген жатаған.
Еттен өтiп сүйегiңе жететiн
әндер iздеп жүрген қыста қақаған.
Қарамастан аяз, боран – бәрiне –
жеткеннен соң жететұғын жерiне,
отырған ол сексеуiлдiң шоғындай
қыздырынып қазағымның әнiне!
Нәр татпастан тәулiк бойы бiр үзiм,
шөлiркеген аптабымда күн ұзын.
Жұтқан сонсоң жүрегiмен сiмiрiп
сол әндердiң бұрқыраған қымызын.
Неткен берiк санасы мен санаты.
Неткен ыстық,
неткен ыстық жан оты.
Қалған кезде жүре алмастан
көтерiп
кеткен оны әндерiмнiң қанаты.
Мың құбылтып қуанышым, мұң-зарым,
тартқан оны мың әуен мен мың сарын.
Назаланып күйiнгенде
ап-ащы
иiскеген әндерiмнiң жусанын.
Тағы бiр саз кеткен кезде жұлқылап,
оның сонда жан-жүрегi шырқырап,–
қағазына салып алған
әндердiң
жапырағын ұшып жатқан бұрқырап.
Әндi тапқан –
ұя салған жанарға,
әндi тапқан –
ұя салған заманға.
Сол бiр адам дәруiш боп, кезбе боп
ән арқалап жүрген менiң даламда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүгінгі хал

  • 0
  • 0

Қатал қыстағы
Алатаудың шыңдарын
Қатпар-қатпар
Мұз басқандай,

Толық

Арманды өкініш жыры

  • 0
  • 0

Жаңа сойылған еттей боп
Қып-қызыл күннiң
Батқанын көргенде;
Көктегi жұлдыздардың

Толық

Ауырған кезде

  • 0
  • 0

Отқа тастағандай
Денем күйiп барады.
Байлап қойғандай
Аяқ-қолдарым

Толық

Қарап көріңіз