Өлең, жыр, ақындар

Па, шіркін!

  • 10.07.2022
  • 0
  • 0
  • 570
Па, шіркін! Көрікті едің көктем қандай,
Аспаннан шықты күнің от жанғандай!
Түйілген тау қабағы кетті ашылып,
Ғашығын көкжиектен күткен жандай.
Өрмелеп көктем шығып тау басына,
Тершітті күн жылуы қарды асыға.
Жан бітіп жас бұтаға жасылдана,
Тамылжып бүршік жарды талға асыла.
Көктемде қыз-бозбала гүлше көктей,
Жарылған жауқазыннан бәйшешектей
Наздана нәзік жаны күлді сұлу,—
Сыңқ еткен саусақ тисе әнші шектей...
Жаз шыға жалт еткен көз жайнап оты.
Албырап арулардың алма беті,
Жайқалған жапырақтай киді көйлек
Айна қып таранғандай Айға тоты.
Қыр бетін жауып көктем қызғалдағы
Көз тартып қызыл шоқтай қызғандағы
Көктемнің көгінде тұр жұлдыз ойнап,
Секілді жалт-жұлт еткен қыз балдағы.
Суырып сыр тартқандай сұңғыладан,
Сарқырап сұр жартастан су құлаған!
Тұрғандай айналамда аялап тек
Шертіп сұлу өмір сырын маған.
Дала тұр жасыл ала гүлге оранған,
Көр сұлу құс төресін көлге қонған,
Көктемдей ақынның да жаны жарқын,
Жыры да бұлбұл құспен бірге оянған!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын мен бұлбұл

  • 0
  • 0

Ойды оятар бұлбұл дейді сайрағыш,
Сонда, ақыннан болған ба ол ойлағыш?
Бұлбұл – гүлдің, ақын – елдің еркесі,
Ақын болсаң, жан толқыта, самғай ұш!

Толық

Ақын

  • 0
  • 0

Қырындай шың басынан көз алмаған,
Саңқ етпей қан сонарда төзе алмаған,
Алысқа жанар атып, сонарлатып, –
Ақын да аңшы ғой бір сөз аулаған...

Толық

Тұңғыш жаз

  • 0
  • 0

Зор меже жеті жылдық тұңғыш жазы
Гүліңдей қырдың қызыл ту ұстады,
Құйылтып көкірегінен дән маржанын
Тың дала күнге еркелеп тыныстады.

Толық

Қарап көріңіз