Өлең, жыр, ақындар

Алтын ай

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 6271
Терезеден тесіліп,
Қарасам сұлу далаға.
Айды көрем қалғыған
Ұсаған жас балаға.
Жастанғаны жұмсақ бұлт,
Жұмсартыпты жамбасын.
Жатыр жалқау бүркеніп,
Сүйіп ұйқы жолдасын.
Аш көзіңді, алтын ай,
Көміле берме ұйқыға!
Оятамын, қоймаймын,
Жатқызбаймын ұйқыда.
Бөлене бермей бесікке
Аш көзіңді, алтын ай!
Өлеңнен өрнек кестелеп,
Отырмын мен де ұйықтамай.
Ұйықтама, тыңда, алтын ай,
Айтайын қызық сырларды.
Сырласып сұлу далада
Күзетейік қырманды.
Аш көзіңді, алтын ай,
Көміле берме ұйқыға,
Оятамын, қоймаймын,
Жатқызбаймын ұйқыда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арман

  • 0
  • 0

Терем деп жырдан жұлдызын,
Үңіле берем тереңге.
Созамын тынбай қолымды,
Жатқандай жақын көрем де.

Толық

Мен босқа алпысқа келгем жоқ

  • 0
  • 0

Біреуге бас ұрып, зорсынып,
Біреуге үстемсіп, қорсынып,
Біреуді тең көріп менсініп,
Біреуді өзімнен кемсініп

Толық

Күш

  • 0
  • 0

Не деген сұмдық сұрапыл күші ғаламның,
Жігерге біздің толтырған мына даланы.
Көріңдер, әне аждаһа дауыл ышқынған,
Дөңбектей тасты қаңбақтай қуып барады.

Толық

Қарап көріңіз