Өлең, жыр, ақындар

Алтын ай

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 6146
Терезеден тесіліп,
Қарасам сұлу далаға.
Айды көрем қалғыған
Ұсаған жас балаға.
Жастанғаны жұмсақ бұлт,
Жұмсартыпты жамбасын.
Жатыр жалқау бүркеніп,
Сүйіп ұйқы жолдасын.
Аш көзіңді, алтын ай,
Көміле берме ұйқыға!
Оятамын, қоймаймын,
Жатқызбаймын ұйқыда.
Бөлене бермей бесікке
Аш көзіңді, алтын ай!
Өлеңнен өрнек кестелеп,
Отырмын мен де ұйықтамай.
Ұйықтама, тыңда, алтын ай,
Айтайын қызық сырларды.
Сырласып сұлу далада
Күзетейік қырманды.
Аш көзіңді, алтын ай,
Көміле берме ұйқыға,
Оятамын, қоймаймын,
Жатқызбаймын ұйқыда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ана

  • 0
  • 0

Жап-жас еді жарынан жесір қалғанда,
Одан ауыр күйік бар ма екен жалғанда.
Алған еді майданның қара қағазын
Жиырма үшке жасы жап-жаңа ғана толғанда.

Толық

Ол және мен

  • 0
  • 0

– Сен емес,- деді Ол маған,
– Мен емес,- дедім, иілдім.
– Иеңмін,- деді Ол маған,
– Нем сен,- дедім сиындым.

Толық

Ас үстінде

  • 0
  • 0

Көмгелі Сүйінбайды жыл өтіпті,
Жыр сүйген жұртын қаза жүдетіпті.
Қайғырып қаралы ауыл жоқтау айтып,
Келетін қонақ жолын күзетіпті.

Толық

Қарап көріңіз