Өлең, жыр, ақындар

Туған жермен тілдесу

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 257
Қаға, қаға қанатымен шарықтайды,
Кеңдігінен кеңістіктің жалықпайды.
Қарғаның да, қыранның да аспаны бір,
Бірі төмен, бірі биік қалықтайды.
Бөтенсіген қарғалардың қарқылынан,
Аттап өттім әр кездескен ар қылынан.
Жалғыз емес екенімді сезінемін,
Аспандағы жұлдыздардың жарқылынан.
Балалағым қалған үйдің бүтіні ме?
Далам барда мекен етер жұт ініне.
Шу қаланың газдарына тұншығып-ап,
Демаламын ауылымның түтініне.
Сәуле болып сан жүректі аралағын,
Әлі-ақ мен нұрың болып тараламын.
О, туған жер, топырағыңнан жаралғанмын,
Топырақ боп топырағыңа ораламын.
Балалығым бал теңіз ғой қусам кешпек,
Әкем қайда, таң жұпарын туған иіскеп?!
Ешбір адам бөтен емес далам саған,
Әкем жатыр құшағыңда жусан иіскеп.
Шашырата бастап еді нұр шұғыла,
Күннен қашты бұл өлкеге түн тығыла.
Бұл өмірге жүгіремін қойыныңда,
Әр тасыңа мың сүрініп, мың жығыла!
Сен аман бол, мекеніңде, елім, елім!
Мезі мұңға езілемін, егілемін.
О, туған жер, мен де әкемдей әз төсіңде,
Бұл торқалы топырағыңа көмілемін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұлт жамылған Ай

  • 0
  • 0

Қараушы едім жанарыңа баласынып,
Өтті бәрі түс келді ғой таң асырып.
Жапырағын сұрап жатыр тіленші күз,
Жүрегімді іздеп жүрмін аласұрып.

Толық

Ғаламшар

  • 0
  • 0

Мынау аспан, анау күн,
Кеңдігін-ай даланың.
Айналама сүйсініп,
Көзім тоймай қарадым.

Толық

Сынық Аймен сырласады қайың жалғыз...

  • 0
  • 0

Сынық Аймен сырласады қайың жалғыз,
Суық маңнан біз кетеміз, дайындал, қыз.
Орамалмен қара түсті оранған бұлт,
Сары, қоңыр теңіздермен шайылған күз.

Толық

Қарап көріңіз