Өлең, жыр, ақындар

Туған жермен тілдесу

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 268
Қаға, қаға қанатымен шарықтайды,
Кеңдігінен кеңістіктің жалықпайды.
Қарғаның да, қыранның да аспаны бір,
Бірі төмен, бірі биік қалықтайды.
Бөтенсіген қарғалардың қарқылынан,
Аттап өттім әр кездескен ар қылынан.
Жалғыз емес екенімді сезінемін,
Аспандағы жұлдыздардың жарқылынан.
Балалағым қалған үйдің бүтіні ме?
Далам барда мекен етер жұт ініне.
Шу қаланың газдарына тұншығып-ап,
Демаламын ауылымның түтініне.
Сәуле болып сан жүректі аралағын,
Әлі-ақ мен нұрың болып тараламын.
О, туған жер, топырағыңнан жаралғанмын,
Топырақ боп топырағыңа ораламын.
Балалығым бал теңіз ғой қусам кешпек,
Әкем қайда, таң жұпарын туған иіскеп?!
Ешбір адам бөтен емес далам саған,
Әкем жатыр құшағыңда жусан иіскеп.
Шашырата бастап еді нұр шұғыла,
Күннен қашты бұл өлкеге түн тығыла.
Бұл өмірге жүгіремін қойыныңда,
Әр тасыңа мың сүрініп, мың жығыла!
Сен аман бол, мекеніңде, елім, елім!
Мезі мұңға езілемін, егілемін.
О, туған жер, мен де әкемдей әз төсіңде,
Бұл торқалы топырағыңа көмілемін...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тірімін бе...

  • 0
  • 0

Тірімін бе?
Өлімін бе?
Белгісіз...
Күндерім бар қол бұлғаған, келгісіз.

Толық

Азалы аспан

  • 0
  • 0

Қай баққа ұштың?
Қай көкке?
Аспаным бұлтты...
жерім сыз...

Толық

Тау

  • 0
  • 0

Таудан бұлттар көшеді
Салқын самал еседі.
Қолым созып биікке,
Тауға қарап өсемін.

Толық

Қарап көріңіз