Қай шақта жүрмін

Қай шақта жүрмін,
Қай жерді жүрмін мекендеп…
Көңілде алаң,
Сенімде селдір секем көп.
Күтумен жүрмін беймәлім, жұмбақ дүниені,
Қай тұстан келіп қауыша кетер екен деп.

Көңілім алаң,
Жүрегім неге жаралы?!
Атпаған сынды арайлап маған таң әлі…
Бір сәтті күтіп,
Нұр шақты күтіп ғайыптан,
Сусыған құмдай күндерім өтіп барады.

Соғардай алдан арманның асқақ самалы,
Сол бір сәт маған өзге күндерден бағалы.
Бір ойды күтіп оңаша кейде отырам,
Серпіп жіберер сарсаңға түскен сананы…

Көрген соң жиі көкірегін керген би-бекті,
Өмірдің өзі қалай сөйлеуді үйретті.
Сонда да, бар ғой,
Бір сөзді күтем ғайыптан,
Бүлк еткізетін безге айналмаған бүйректі.

Аңсайтын болар осындай ерек шақты адам,
Жылдардан емес,
Жұлдызды сәттен бақ табам.
Бір ұйқас келіп ұйқымды бұзса, шіркін-ай,
Әлемнің барлық шайыры ойлап таппаған!

Өтермін бәлкім өмірдің мәнін мол ұқпай,
Күн шықса күліп,
Қуанып кейде толықса Ай…
Қорқамын бірақ қызықты қуып жүргенде,
Қалдым ба екен деп көп күткен сәтке жолықпай…

Тағдырдың тұмса қиын ғой қия жолдары,
Бір ғана мезет…
Өмірдің маған сол мәні.
Жадында қалар қамкөңіл мынау жұртымның,
Жұлдыздай жарық бір өлең жазсам болғаны!

---