Қазағымның кіндігі

Кенесары хан тегін жалғап тұрған,
қазанаттар тұяғы шаң қаптырған,
Сарыарқаның төсінен самғаттырған
бала қыран – жас қала.
Ескен желдей Есілім есілгелі,
алмауыттан ажырғы шешілгелі,
жыр-керуеннің тартады көші ілгері,
арман қала, Астана!

Дархан дала еркесі – байтақ елім,
байтақыдан баянды ой теремін.
Адулықтың айнасы – Бәйтерегім,
Ер тірегі – Астана.
Айбынды үні атойлап асқан қырдан,
Қоңтайшының рухын жасқандырған,
елжіреген егемен, бостан нұрдан,
ел жүрегі – Астана.

Жанарыма құйылып тарқамас мұң,
жадымда кіл құрбаны Жанталастың.
Ақ Ордада қайнайды алты алаштың
тірлігі мен бірлігі.
Ғазиз әнін қондырып Күн астына,
Арқа төсі гүлденді бүр ашты да.
Қараөткелдің бауыры – бұл Астана –
Қазағымның кіндігі!

---