Қарғаны ақтау

Қарға деген құс едің
Мойыл қара түсің де
Жамандығың сыртыңда
Жақсылығың ішіңде
Қыдырма шал секілді
Ұнамсыздау ісің де

Қайда да сенің мекенің
Аспан асты,жер үсті
Басқаға оғаш тірлігің
Бір өзіңе келісті

Самғамадың биікке
Ұшасың да аласа
Нәпақа тапсаң қарқылдап
Қуанасың балаша
Ағайынды шақырып
Бөліп жейсің таласа

Кім айта алар бетіңе
«Тірлігің мынау- бекер»-деп
Өлекседен жер үсті
Сенсіз шіріп кетер ме ед...

Қыран жейді өлексе
Жылан жейді өлексе
Балық жейді өлексе
Тауық жейді өлексе
Бөрі жейді өлексе
Бәрі жейді өлексе
Сонда да «қара тізімге»
Сен іліктің ерекше

«Аспан-ала,бұлт-шола
Жердің үсті тар-дейсің-
Тарылмаса бұл жалған
Бір орын маған бар»-дейсің

Арыстанға-төр табақ
Төре табақ-бүркітке
Бәрінен сарқыт-сенікі
Тек сәтін тос,үркітпе

Ұзақ туған бауырың
Туыс-ау қараторғай да
Өзіңе қыста түстіктен
Ыстық сәлем жолдай ма
Талтаң-талтаң жүресің
Жебеуші киең қолдай ма?..

Қыранға өштер көп шығар
Аққуға құштар көп шығар
Ал,дәл осы өзіңнің
Дос-дұшпаның жоқ шығар?..

Сыйлаған үш жүз жыл ғұмыр
Жаратқан- жалғыз әміршің
Көпті көрген көнесің
Пейілді жазбай танырсың
Сонан да барша тірлікпен
Дос болмасаң,тамырсың

Ежелден қарға тамырлы
Қазақ ем,жоқ бөтенің
Кей-кейде «қ-а-а-ғғқ.., қ-а-а-ғғқ»-деп
Сені де әндеп кетемін

---