Өлең, жыр, ақындар

Мұқтар Жанғалиннің өліміне

  • 22.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1601
Біз текке тумадық құрдас боп ғасырға,
Өжет боп өстік біз, айналмай масылға.
Уақыттың артқанын аянбай көтердік,
Зәрредей іркілмей ілгері басуға.
Уақыттың салмағын Мұқтар да көтерді,
Өзіндік бейнетке жеккен жоқ бөтенді.
Ең соңғы, ақырғы демін ол алғанша,
Ойлайды жалғыз-ақ міндетін өтеуді.
Ең соңғы, ақырғы демін ол алғанша,
Өмірінің шырағы таусыла жанғанша.
Жарыққа қарады ол ғашықтар көзімен,
Жүрегі талғанша, тоқталып қалғанша.
О, достар, біз кеше мықты едік сынбастай,
Қазір біз әлсізбіз иықтан мұң басқан.
Таусылып барамыз еріген ақ қардай
Айрылып ай сайын қимайтын бір достан.
Жан досым, Мұқтарым айрылдым сенен де,
Қайтемін өзіңсіз өмірге көнем де.
Жетім боп қалды ғой егіздей Әбділдаң
Енді кім «әу!» демек, Мұқтаржан дегенге?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Телефон

  • 0
  • 0

Маңдайынан сүйдім шөп-шөп,
Еркеледі Күлжамал,
Айтарлық сөз болмады көп,
Жетті уақыт қамданар.

Толық

Мұхамеджан Қаратаев

  • 0
  • 0

Тағдыр тәлкек етсе де сындырам деп,
Тақымыңа саламын қыл бұрау деп,
Сынбай қайтқан сабаздың біреуі осы,
Міндетімді өтеймін, тындырам деп.

Толық

Әбекең үйренген

  • 0
  • 0

Қашаннан үйренген сынаққа,
Әр түрлі қиқымды сұраққа.
Беремін жауабын кейде мен.
Кетемін кейде ілмей құлаққа.

Толық

Қарап көріңіз