Үш қасиет
Өзімді іздеп... өз ішімді кезермін,
Кедейлік пе?
бәріне де төзермін.
“Адаммын” деп айта алмас ем жүректен,
Туған жерден шыққан жолдай таралып,
Оңаша ойдан отырамын нәр алып.
Маған анам “доп домалақ болып сен –
Кіндігіңе тудың, - дейтін оралып”...
Қара жартас, қазыналы сандыққа тең,
Сандығына қарайды аңдып, “бөтен”.
Теңізде өткен өмірді елестетіп,
Ауық-ауық түс көріп қалғып кетем.
Өмір-тағдыр майданын ұғып болғам,
Алдандырған, алдаған жігіт, жалған.
Толқын соққан бауырын... шұрық тесік,
Кемедеймін жағаға шығып қалған.
Күлімдеген Күн үнсіз,
Дірілдеген Ай үнсіз.
Не боламын тілімсіз,
Тілсіз өмір қайырсыз.
Өмірге мынау қайранбыз,
Көктемде... келер құс тағы.
Тоңғандай дір-дір ай жалғыз,
Жапырақтай күміс қыстағы...
Басымды қысып тұр қысым бір,
Тіршілік... шу тілін түсіндір.
Үмітпен, тас жолдың үстінде,
Торғайлар дән іздеп ұшып жүр.
Қай жаққа, құйын көңлім, ала қаштың,
Шабытқа шарапсыз-ақ шала маспын.
Жазықсыз жылап сәби жапырақтар,
Таласып төсін емер мама-ағаштың.
Шартарапқа жол секілді таралған,
Жазылады тарих ізі әр алуан.
Аңсап өткен күлкісін бір бақыттың,
Мен уақыттың көз жасынан жаралғам.
Бәрі бәрі белгілі ғой, белгілі,
Енді біліп отырсың ба, Сен мұны?
Көз ашқаннан жоқтық көрген баланың -
Шырқыраған шығар шықпас енді үні.
Өлмес өмір, өзіңді сүйгендіктен жыр еттім,
Тұрар дейсің мәңгілік көк аспанды тіреп кім/
“Жер анадай” жатқан бір табандардың астында,
Аяғы жоқ... тілі жоқ дүрсілдеген жүрекпін.
Табанымда топырақтың жүрегі,
Жанарымда жапырақтың жүрегі.
Туған жердің кеудесінде дүрсілдеп,
Менімен бірге өмір сүреді.
Болады ертең тас та құм,
Болады ертең күн қандай?
Өмір дегенің қас-қағым,
Көзіңді ашып-жұмғандай...
Сағанда мен жақпадым,
Оған да мен жақпадым.
“Сары белден сарғайып” –
Кеш боп атты ақ таңым...
Арман, арман!
қалғытпа, алға асықтыр,
Қанатымды қағайын таңға ашып бір.
Онтоғызыншы наурыздың жыр жаңбыры,
Ұсынба орын, босағадан, төрденде,
Төрді қайтем? жетім жүрек шерменде.
Тәтті сөзбен алдай бермей… сәбидің –
Не жетеді? Қолына нан бергенге...
Бар менің бір жүрегім, бір-ақ тілім,
Тілімді кімнен алам, сұрап бүгін?
Үйренгем оны анамның құрсағында,
Сол үшін өзгермеймін, тұрақтымын.
Жұбанады кешегі “ел” жылаған,
Күш береді еркіндік енді маған.
Көк аспанның астында қанат қағар,
Менің, сенің ғасырың келді, балам.
Алматы әсем әуен, жыр елісің,
Елімнің өмір сүрген тілегі үшін.
Алмасы күн көзіндей алаулаған,
Сен бүгін Алатаудың жүрегісің.
Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп,
Таңғы шықтай көңілменен шын сенген.
Сүйе тұрып, сүймес ем ғой ертерек,
Опасыз жан екеніңді білсем мен.
Ақ әлем...
Асқар таулар түрегеп тұр,
Тауларға табынғандай, жүрелеп қыр.
Аспанға шығып алып Әлия әжем,
Сыйлар... мейлі сыйламас,
Біліп... мүмкін білмейді.
Деген, бабам, «Жиде ағаш -
Өз жерінде гүлдейді»...
Ақ жүзімде... Тұр таңбалы бар мұңым,
/Мінезіме айналғандай арлы ұғым./
Жамандайтын... Жол тауып «ол» әйтеуір,
Мен ұнатқан жігіттердің барлығын...
«Ертең»- ертең деп жүріп, күн өтерін білмедім,
Сақтай білмес, сұлуды күң етерін білмедім.
Өмір деген «кезекті» кәрілікке көнбейтін,
Көңіл деген, көктемгі гүл екенін білмедім.
Ұстатпады-ау жалынан шіркін, арман,
Сейілмеді ау, бір тұман, бір тұманнан.
Ата анамның көрінген көзіндей бір,
Ағайымның өзі жоқ ..жұрты қалған.
Жер аласа, аспан төсі тым биік,
Биіктегі жұлдыз-гүлдер әдемі.
Бірі жарық, бірі түпсіз тұңғиық,
Екі көзім – екі дүние әдемі...
Көңілім қалған көп жаннан, көп сенбеймін,
Өзіңдегі өмірді көксердеймін.
Жер бетінен аспанға бу боп ұшып,
Жер бетіне су болып жетсем деймін.
Уақыт озар, уақыттан кешікпеген,
Кешікпеген ғарышқа «көшіпті өлең».
Мен дүниеге келгеннен бері қарай,
Көздің жасын үн-түнсіз кешіп келем.
Жұлдыздарға мұң шағып ержетіп ем,
Ой талбесік...түн бойы тербетілем.
Адамзатқа қоршаған риза болмай,
Арыз жаздым аспанға жер бетінен.
Шыққан күнім тұңғиыққа батып көп
Өтпесінші, үнсіз сырғып уақыт тек.
Ей, адамдар!
қайырлы таңда, қайыр ғып,
Туған жерден келмейді алыстағым,
Бұрып арман, жан-сезім ағыстарын.
Мен даланы сүйемін ақын Расул –
Сүйсе қалай, тауымен, Дағыстанын.
Өтер уақыт, замандар,
Ұмытылмас қимас ән.
Мен ғашық болған адамдар,
Орман болар, жинасам...
Басына шығамын деп бір биіктің,
Түбіне түскендеймін тұңғиықтың.
Тағдырын қасіретті адамзаттың,
Көзінен көргендеймін сұр киіктің.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі