Өзіңе сен, жас ойшыл
Өзіңе сен, жас ойшыл,
Тіл өнерің отпен тең.
Жаз күніндей жастық жыр
Жалын атсын жүректен.
Өзіңе сен, жас ойшыл,
Тіл өнерің отпен тең.
Жаз күніндей жастық жыр
Жалын атсын жүректен.
Білемін, өкпелісің өлеңіме,
Түскенде уақыттың сен елегіне,
Шадыман жырмен ғана шалқыдым мен,
Тағдырын тұстасымның еледім бе?
Өзіңнің өрен жырың бұл тағы да,
Ыршыған бұлт астында бұрқануға,
Бұл жырым жүрегіңдей таза сенің,
Ешкімнің бұрылмаған бұлтаңына.
Асыққан алдымдағы
Ағып жатқан өмірге,
Ойымды алып толқындары—
Қарап келем Еділге.
Керекуім, сенің ақын ұлыңмын,
Бесігісің, сен балалық жырымның.
Жат қаланың жалтыр гауһар тасынан,
Артық көрем қиыршығын құмыңның.
Көк телегей кең айдында,
Көк бұлтындай шұбай өрген,
Тасып толқын, тынбай мұнда
Өз бетінше шу.көтерген.
Ол асығып келді майданнан туған жерге,
Көрейін деп өз үйін, өз қақпасын.
Бес жыл болды елінен кеткеніне,
Оның қайтып жүрегі құмартпасын.
Сен ойлама, жердің қат-қат астында
Жоқ екен деп, қызық еңбек, қуаныш
Егер тұрса естіп мұны қасыңда,
Ашуланар біздің Ысқақ Иваныч...
Көктен атқан жасындай,
Аптығы бір басылмай,
Арқыраған дария,
Құм даланы қыдырып,
Сонау алыс шет өлкеден,
Сақтап келем бір сағыныш.
Жүрек оты озып менен
Сағынышты тез алып үш!
Тау басында ақ шыңнан
Қараңдайды көк шынар.
Бұндай, сірә, қақшиған
Тәкаппар тал жоқ шығар.
Алматыда алшақ басып келемін,
Өзімменен бірге шықты өлеңім.
Өлең - сынды ормандардан гуледі,
Алма біткен мәуе ағаштың гүлдері.
Мен сенбеймін сөнер деп жүрек отым,
Шаттық тұрса, жүрегімді жандырып.
Мен сенбеймін сөнер деп кектегі күн,
Дүниенің шамшырағы мәңгілік.
Көрінеді көзіме қойлар ыстық,
Даладағы бір ескен туысымдай.
Жатыр толып, тобымен тым ұйысып,
Колхоздың толықсыған ырысыңдай!
Тағы да ауылыма келдім аңсап,
Көріп дала қызығын көңілім шат.
Қойғандай өзім бояп сары алтынға,
Келемін алшаң басып далада ән сап.
Сәлем саған, даңқты зор Москва,
Келдім қазақ жерінен, сонау қырдан.
Гүлжазира шалқыған күн астында
Мұнараңа күлімдеп қарап тұрған.
Шеп, шеп, шеп, шөжелерім,
Шеп, шеп, шеп, шеп, шөжелерім!
Мамық жүнді шөжелерім,
Нәзік үнді шөжелерім.
Бүгінгі ел ішінде,
Дәстүрді жалғастырған.
Татулық белгісімен,
Жағалай малдас құрған.
Алтын сәуле шашылып,
Алатаудан күн шыққан.
Алма толған көшеге
Күн шыққанда ол шыққан —
Шырқа, сәулем, алдымда,
Шаттық жырын шалқыған.
Енсін рақат жаныма
Отқа кеше шарпылған.
Бәрімізге қызықты бұл күніміз,
Шашу болып төгілсін гүл жырымыз.
Жерімізді жаңғыртқан даусымызға,
Бұталардан үн қосты бұлбұлымыз.
Жасыл белде желпіндіріп келем мен,
Жаңа туған жан самалы өлеңмен.
Өлең өзі жүрегіме құйылды,
Жұрт даусынан жаңғыртқан сол қиырды,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі