Жолаушының түнгі өлеңдері
Бар қайғы-мұңдарыңнан ада болып,
Сен де бір, аспанға қарап өзіңше,
Еселеген бақытсыздығыңды мүлдем жойып,
Екі есе бақытыңа бөленгендей боласың... –
Бар қайғы-мұңдарыңнан ада болып,
Сен де бір, аспанға қарап өзіңше,
Еселеген бақытсыздығыңды мүлдем жойып,
Екі есе бақытыңа бөленгендей боласың... –
Жарқырап тұрған жұлдыздар,
Сендерді жарылқап, аяймын!
Құдайдан да, құл-пенделерден де ақы-телім сұрамастан,
Теңіздегі жолаушыларға жарық беріп,
Өңімде де түсімде де көрінбестен,
Қоштаспастан кеттің бе сен?
Сенің берген уәдеңді, сөзің менен дауысыңды
Есімде сақтап, бүгінде ұмытпадым.
Жалғыз жанның жұлдызы да өзгеше жарық жанар.
Бар жандар да өмірді жақсы көрері хақ,
Жамандармен жақындасу кімге керек?
Бар ауыр азапты маған қалдырыңдар.
Маужыраған ұсқынсыз ұзақ түн,
Толықсып ән-жыр, көзге жас толар!
Жоқ, қараңғы түн,
Сұлулық, қуаныш, күлкіге жаратылған.
Көкорай шалғын далада, көк орманда,
Жүріп келем, көңілім шатnыққа бөленіп.
Еркінсіп, еркелеп ән айтамын,
Әнімді үндестіргендей болып.
Не болды маған,
Жүрегімде не сыр бар?
Үйімнің әрбір бұрышы, іші,
Қаншама толған, мұнша қапырық!
Менің бақшама келіп түскен,
Жалғыз жапырақ Шығыстан,
Түсінер жан болса егер,
Оның өте құпия сыры бар.
«Сүйіктім! Орашы мені әсем шалмаңмен!..»
Сүйіктім! Орашы мені әсем шалмаңмен!
Өз қолыңмен сен оны беріп маған.
Аббас шах та, Иранды билеп төстеген,
Шах Бехрамгер,
Өлең-жырдың, тәтті бал-шырынын ашып бізге,
Көңілі қалап оның тілін тапқандай.
Бойжеткен қыздың ерекше бір қуанышты,
Не бар онда? Не деген жұмбақ самал?
Шығыстың жолдаған сәлемі емес пе екен,
Ойда жоқтан жаңа леп келіп есіп,
Менің қайғы-мұңымды емдеп жазар ма екен?
Жеңіл қанат қаққан салқын самалдарға,
Еріксіз мен таң қалам:
Сенсіз өмір сүруді сенен есіту сүйіктім,
Қаншалықты менің жаныма ауыр батар дейсің.
Мың түрлі құбылып жасырына алсаң да сен, –
Жаным, сүйіктім, көрем сені,
Сиқырлы жамылғыштың астында жасырынсаң да, –
Қайда жүрсең де, көрем сені.
Таң сәрілеп атарда асханада,
Қандай да ұрыс төбелес болмасын,
Қандай балағат сөздер тілге алмасын:
Қожайын, зар қағып, ашық ауыз,
Қазанға айтты, құмыра дандайсып:
«Сөйлеме сен, көргенсіз ақымақ,
Өшір үніңді, мақтанбағын ерекшемін деп!
Біздің асханада да болмай жатып,
Дұшпандар өлгендеріне қаншама қайғырып жылағанмен,
Мерт болғандар, көмілген мүрделер қайтып келмес енді.
Өлген ағайындарына қайғырып біздер ме жылайтындар,
Біздің ағайындар аспанға биіктеп самғап ұшар!
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі