Күз
Күндері бар қызуы әбден сөнбеген,
Гүлдері бар қызылы әлі сембеген.
Күз де менің елу жасым сияқты,
Жаздар өтіп, қыс келер деп сенбеген.
Қалтырап жерге қонады
Ағаштан әлсіз жапырақ;
Тентегі күздің тонады,
Құлазып қалды атырап...
«Көктем, мен сені сүймейтін болдым...»
Бағдат Мүбәрәкұлы.
Арылғалы қанша жыл бір әдеттен –
Сезім суып кеткен-ді сірә, көптен.
Күзгі жаңбыр жауып тұрды, күзгі шақ,
Жүрегімді жылтсын қайдан мұз құшақ.
Дала жатты сағыныштан жүдеген,
Төркініне жете алмаған қызға ұқсап.
Жібін жалғап үміттін іңкәрліктен,
Бағытынан жаңылмай кім бар күткен,
Ердің серті қашанда өлмейтінін,
Ұғындырып тұрғандай гүлзар біткен.
Көз жасымнан дымқыл тартқан күз демі,
Халімізден хабарсыз-ау біздегі.
Сен келердей терезеге қадалып,
Қарашығым неге сені іздеді?
Қайран да, қайран, қайран күз,
Жолығып қалдық қайдан біз?
Жетегіне еріп арманның
Тағдыр жолында тайғанбыз.
Не дейiн саған, қоңыр жел, жапырақты үз, жылат.
Алғашқы қар қылаулады, орынынан күз құлап.
Жауа салып ерiп жатқан қарды жақсы көргенмен,
Мұңлық қардың мұң тағдырын түсiнбейсiз сiз бiрақ.
От жақтырды жауратып
Шыңылтар күзгі тымырсық.
Маздаған от болмаса,
Кемпір мен шал ыңырсып.
Көргенде жапырақтың сарғайғанын
Есiңе түседi екен қай-қайдағың...
Жаңғыртып жер мен көктi, тау мен тасты
Келедi жарым түнде айғайлағым.
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі