Əжемнің өтіріктері..
Кеше бардым ауылыма аяндап,
Үйге жетіп..
Тұрып қалдым аялдап.
Əжем отыр,сүтті тартып қаймақ қып,
Кеше бардым ауылыма аяндап,
Үйге жетіп..
Тұрып қалдым аялдап.
Əжем отыр,сүтті тартып қаймақ қып,
Мұнарадан соғып қойған қақпасы.
Зəулім үй мен Сəби даусы.Отбасы.
Үйдің іші құнды затқа толғанмен,
Берекеге толмай қойған шоқ басы.
Қоғам дегенің – темір тор,
темірдің тілін таппадым.
Аспаным – алау, жерім – сор,
серкесіз отар – баққаным.
Алаш ұлы ақиқатқа сөз берген,
Қуаныш пен қиындықты көз көрген.
Жүрегім дүрс соғады, дүрс соғады,
Ойланамын бұл қоғамды өзгерген.
Бұл фәнидің күйбелеңі біткен бе?
Әлде ақын сезім сырын шерткен бе?
Кеудедегі толқынысын ақтарып,
Бір періште жеңілдеп те кеткен бе?!?
Қабақта – қырау, көңілде – қылау,
Құбылды заман жалғанда мынау.
Соққандай боран сандалды адам,
Еңсені езді құдайсыз қоғам.
Қазақ тілі құрыды деуге жармас,
Кей қазақтар ана тілге қарамас,
Кейде біреу айтады екен төбеде,
Қазақ тілі, тіл ғой орыс аралас.
Сыбағамнан қалдырмапсың – шылқыдым,
Уайыммен өтіп жатыр күн-түнім.
Айшалық боп көктем, күзде айбынам,
Тірлігімді түсінеді кім, күнім?
Жапырағын қимай жерге шешінді күз,
Ақ көйлегін ары қашып шешінді қыз.
Бұл жалаңаш қоғам менен адамзаттан,
Жинаймын кеп етегім мен есімді жүз.
Өмір - бір жігітке берді нән байлықты,
Сол үшін сұлу қызды жүгіртіп сай қыпты.
Біздей қарапайым жігіттерді не қылсын,
Аппақ термен, санап жүрген айлықты,
Ақырын жүріп, анық басқан байыпты.
Иә, жігіттер, бүгін ашсың, ертең тоқ,
Сені ешкім ақшаң жоқ деп сөккен жоқ.
Бай, хандардың баласына қарама,
Олар сенің азабыңды шеккен жоқ!
Ал сен ұмтылшы арманыңа секілді оқ!
Қабырғаңды қайыспасын түн айға,
Сүйгеніңе гүл, алтын алмасаң, мұңайма!
Сүйген қызың, ақшаңа да қарамас,
Сүйсе сенен жоқ затыңды сұрай ма?
Сүйгенді сүй, сүймегенге ешқашан да жалынба!
Байлықсыз құр тіршілікті көріппін,
Түгің жоқта жолықпайды көріктің
Бізге қыздың назарының түспеуі,
Жоқ болғаны әкеміз де көліктің,
Көлік түгіл жоқ болғаны әкенің…
Сен кетті деп бұл өмір,
Өмір-өзен,
Тоқтатпайды ағасын!
Өтеді күн, тек сенсіз,
Өтеді түн, тек сенсіз!
Тіріңде неге үлгердің?
Кеше ғана бала ең,
Әр ісің есейсең де балаша,
Кімге ғибрат бола алдың?
Адамдардың санатында қалатындай,
Адамдар сені ғибрат тұтатындай,
Мына өмірде түген деген болыпты,
Бұл өмірге түген пайда қосыпты,
Дейтіндей ей, қарағым не істедің?
Өмір-өзен
Жылғасы оның қысқа жол,
Сынақтар сарқылмайтын,
Қиын-қыстау тұрақ ол!
Түзу жүріп, тура бассаң апарады жұмаққа,
Сөзге биік, ісің жақсы иман жанды пенде бол!
Бізді заман емес, адамдар өзгертеді,
Солай-солай заманға дақ келтіреді,
Бірімізге-біріміз жау болып,
Өмірді солай босына өткізеді!
Түбінде бәрі-бір жаман іс жарып шығады,
Ұрлық ісі өзіне де керек емес болып қалады,
Жасырын жасап-ап неге өзін сынға алады?
Жарып шыққанымен ол қоймай, махшарда сауал болады,
Қасыңды аш, қабағыңа қар жаумай,
Ғайбат айтпа сауабыңнан айырылмай,
Өзіңді ұлы ұстар мінезді қой,
Тәкәппарланып жұмағыңнан айырылмай!
Білмей жатып білем деме ешқашан,
Әйтпесе өтірікпен күнә аласың әрқашан,
Пысық болам деп, артықпенен арам жеп,
Сұрау болат! Өзіңді алдауды тоқтатасың сен қашан?
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі