Өлең, жыр, ақындар

Сыр ашу

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1302
Сыр ашсам ба, жарылып ағымнан мен…
Күйіп-жанбан үзіліп сағынғанмен.
Табиғатым жаратқан тұйықтау ғып,
Ешкім айтпас "туғаннан қағынған ең".
Үнсіз ғана көтерем көп асқанды,
Болғаным жоқ өмірде мен "тастанды".
Қожаңдауға құмар-ақ кейбір пысық,
Бір жамылып жатқанмен көк аспанды.
Өз бөстегім көрінер хан тұғыры,
Тек ізгілік қасиет жан тынымы.–
Бар тірлікті біреулер сынап өтер,
Мақсаты не, ақылға салшы мұны.
Адамдар бар ақылмен айға барған,
Іс тындырса, әлгілер, қайда қалған?
Зәрлі жаны өмірді лайлайды,
Солар бар ғой… лайдан пайда болған…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көк алаң

  • 0
  • 0

Етеді ылғи мені алаң,
Жусанды, еркек көк алаң.
Жаймасам құшақ, жұмып көз,
Ғашықты қалай өбе алам.

Толық

Мұрагер

  • 0
  • 0

Мен, Сен, Ол – мұрагерміз бәріміз де,
Жасымыз, ұл менен қыз, кәріміз де.
Атаның дақ түсірмей өнеріне,
Әр сөздің, әр қаденің нәрін ізде.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Кезі болар адамның сағынатын,
Бірақ арман алыста не ғыласың…
Ауған шақта ниетің аңсарыңа,
Сағыныштың сезесің мағынасын.

Толық

Қарап көріңіз