Өлең, жыр, ақындар

Сыр ашу

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 1329
Сыр ашсам ба, жарылып ағымнан мен…
Күйіп-жанбан үзіліп сағынғанмен.
Табиғатым жаратқан тұйықтау ғып,
Ешкім айтпас "туғаннан қағынған ең".
Үнсіз ғана көтерем көп асқанды,
Болғаным жоқ өмірде мен "тастанды".
Қожаңдауға құмар-ақ кейбір пысық,
Бір жамылып жатқанмен көк аспанды.
Өз бөстегім көрінер хан тұғыры,
Тек ізгілік қасиет жан тынымы.–
Бар тірлікті біреулер сынап өтер,
Мақсаты не, ақылға салшы мұны.
Адамдар бар ақылмен айға барған,
Іс тындырса, әлгілер, қайда қалған?
Зәрлі жаны өмірді лайлайды,
Солар бар ғой… лайдан пайда болған…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мән мен сән

  • 0
  • 0

Гүл-гүл ерін... бал жұқтыра өпкенде —
Сол ерінге қалса жігіт боп пенде.
Тіршіліктің мәні, сәні — бір қыз боп,
Жүрегіңе нұр құйылып кеткенде.

Толық

Көңіл

  • 0
  • 0

Алға тартса пасықтар жамандықты,
Мен келемін ұран ғып адамдықты.
Кей жігітті, қайтейін, бай табиғат
Жақсылыққа, қан шықпас, сараң ғыпты.

Толық

Обаға қарап ой толғап

  • 0
  • 0

Сар далада cap тап боп күйіп кепкен
Жалғыз оба, бір қыран биіктеткен.
Жалғыз қалсам ойға алып әр немені
Орынсыздау тартамын күйік көптен.

Толық

Қарап көріңіз