Ауылым

Тауға қарап елестетем тау ұлын,
Кербез жота- маңғаз мүсін бауырым.
Ағайынның пейіліндей тап-таза,
Тұнық еді ауа, суың, жауының.

Шың басына барып қонған ауылым,
Далам гүлге қарық болған ауылым.
Аяз дейтін мұз сандықтың ішінде,
Ала қыстай қалып қалған ауылым.

Алыс кетсем өзек тескен ауылым,
Бұлт пен тұман кезек көшкен ауылым.
Адам түгіл бір ит үрсе қалған ит,
Қоса үріп көмектескен ауылым.

Тайы озса мақтан қылған ауылым,
Азғындықтан сақтандырған ауылым.
Қаралы үйге шақырыусыз жиылып,
Ақ өлімді аттандырған ауылым.

Күн түскенде сая берген ауылым,
Кең құшағын жая берген ауылым.
Жүрегімді жібекжіпке арқандап,
Бара ғой! Деп қоя берген ауылым.

Қайран ауыл қиялымнан қалыспа,
Ұсақ-түйек мұңдарымдыи жанышта.
Күнде көрсем көзім үйір боп кетер,
Жырлайын деп кетіп қалдым алысқа!!

---