Өлең, жыр, ақындар

Сөз аулаған күн

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 430
Қадалдым неге жалғыз нүктеге,
Сүңгі-мұз кірпік… көз жаурап?
Үйлесім таппай мынау тірліктен,
Кеңістікте ұшқан Сөзді аулап.

Шақшадай баста –
зымыран ойлар!..
Табаным жерді мекендеп.
Тізбегін сөздің аңдумен өттім,
«Тұсымнан қашан өтер?» деп…

Сан соқтырады сиқыр Сөз-әлем,
Аңғал жандарға тек біздей.
Жалған сәулеге көз байланғанда,
Өтті де кетті жеткізбей.

Көлдің бетінен сұлулық іздеп,
Айды да көктен қызықтап.
Қосмекенді өмір кешкеннен соң ба,
Алаң-салаңмын ұмытшақ.

Жүректі шарпыр сезімдерім көп,
Жай таппас жыр боп тынғанша.
Сиқырлы Сөзді зарыға күтіп,
Құсұйқы болған түн қанша?!

Шаттыққа шомам Сөз аулаған күн,
Бөліспей қалай іркемін?!
Кестелі жырмен
Жылаған жүрек
Көз жасын еппен сүртемін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сыр шертісіп атырар қымбат таңға

  • 0
  • 0

Сыр шертісіп атырар қымбат таңға,
Жетер ме едік сен келіп тіл қатқанда.
Көңілімді алады күдік билеп,
Ала таудан алаулап күн батқанда.

Толық

Көлді аңсау

  • 0
  • 0

Туған жердің аспаны мен көліндей,
Көкшіл түсті жақсы көрем (таласпан).
Сәлемім сол келер болсаң ерінбей,
Бір жұтым су ала келші Қанастан.

Толық

Мезгіл емес

  • 0
  • 0

Тұрғызды таң.
Тәтті ұйқымды тартып ап,
(Көкейімде өзің жайлы сан сұрақ)
Жапырақтар тереземе төнеді,

Толық

Қарап көріңіз