Өлең, жыр, ақындар

Сөз аулаған күн

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 360
Қадалдым неге жалғыз нүктеге,
Сүңгі-мұз кірпік… көз жаурап?
Үйлесім таппай мынау тірліктен,
Кеңістікте ұшқан Сөзді аулап.

Шақшадай баста –
зымыран ойлар!..
Табаным жерді мекендеп.
Тізбегін сөздің аңдумен өттім,
«Тұсымнан қашан өтер?» деп…

Сан соқтырады сиқыр Сөз-әлем,
Аңғал жандарға тек біздей.
Жалған сәулеге көз байланғанда,
Өтті де кетті жеткізбей.

Көлдің бетінен сұлулық іздеп,
Айды да көктен қызықтап.
Қосмекенді өмір кешкеннен соң ба,
Алаң-салаңмын ұмытшақ.

Жүректі шарпыр сезімдерім көп,
Жай таппас жыр боп тынғанша.
Сиқырлы Сөзді зарыға күтіп,
Құсұйқы болған түн қанша?!

Шаттыққа шомам Сөз аулаған күн,
Бөліспей қалай іркемін?!
Кестелі жырмен
Жылаған жүрек
Көз жасын еппен сүртемін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қия алмай...

  • 0
  • 0

Қия алмай зорға қаласың дағы,
Аласың көзден мұң ұрлап.
Екі кездесу арасындағы,
Үзіліс неге тым ұзақ?

Толық

Астана

  • 0
  • 0

Жамырай кеп елім қонған Астана,
Хан түсетін төрім болған Астана.
Салтанат пен сәулетіңнен Есілдің,
Жағалауы керім болған Астана.

Толық

Шақырмаймын қасыма

  • 0
  • 0

Жаралған жаның бейне жійі арбауға,
Жүрегім өз кеудеме сия алмауда.
Сенімен қауышуды ойлау түгіл,
Батпаймын бүтін өмір қиялдауға.

Толық

Қарап көріңіз