Өлең, жыр, ақындар

Қар басып қалыпты қаланы...

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 439
Түн ауған.
Тағы да жалғызбын,
Жанымды торлаған жалқы мұң.
Құлақ сап үніне қар-қыздың,
Мен-дағы қар болып қалқыдым.
Қалқыдым, қар болып қалықтап,
Көкте едім...
Төменге құладым.
Ашуды тұрады алып қап,
Бойымда тулаған бір ағын...
Өзіне нағыз дос тапқандай,
Сезімім ақ қардан тоңбайды, ә?!
Қара жер...
Соры оның батпандай,
Аспанға қайтатын жол қайда?..
Шаттықтың көйлегі тозғасын,
Ұштың ба мәңгіге, бастан бақ?
Қар-қыздың моншақтай көз жасын,
Көрдің бе, аспан жақ?..
Мекенім – баяғы ар-мекен,
Серік қып жүргенім наланы.
... Сілкінер күш онда бар ма екен,
Қар басып қалыпты қаланы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жауаптымын бәріне

  • 0
  • 0

Музам болсаң айқара ашқын есікті,
Қайғымсың ба?
Әкел маған несіпті.
Селдетемін, ойнатамын жай отын,

Толық

Құс тілімен хат жазамын бауырға...

  • 0
  • 0

Ізгіліктің құдіреті зор дәйім,
Үйіме кір, жаным салып қорғайын.
Басқа құстар жылы жаққа кетті ұшып,
Сен неліктен қалып қойдың, торғайым?

Толық

Бір...

  • 0
  • 0

Адалдыққа тұнса деймін аймағым,
Адал жанға құшақ болды – жайғаным.
Бір-ақ рет берілетін өмірде,
Тәуекел деп, тура жолдан таймадым.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар