Өлең, жыр, ақындар

Қар басып қалыпты қаланы...

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 389
Түн ауған.
Тағы да жалғызбын,
Жанымды торлаған жалқы мұң.
Құлақ сап үніне қар-қыздың,
Мен-дағы қар болып қалқыдым.
Қалқыдым, қар болып қалықтап,
Көкте едім...
Төменге құладым.
Ашуды тұрады алып қап,
Бойымда тулаған бір ағын...
Өзіне нағыз дос тапқандай,
Сезімім ақ қардан тоңбайды, ә?!
Қара жер...
Соры оның батпандай,
Аспанға қайтатын жол қайда?..
Шаттықтың көйлегі тозғасын,
Ұштың ба мәңгіге, бастан бақ?
Қар-қыздың моншақтай көз жасын,
Көрдің бе, аспан жақ?..
Мекенім – баяғы ар-мекен,
Серік қып жүргенім наланы.
... Сілкінер күш онда бар ма екен,
Қар басып қалыпты қаланы...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Абай

  • 0
  • 0

Көрдей қара түнек
Бармағымды шайнағам.
Өткен іске өкінумен отырмын,
Сот алдында,

Толық

Сен едің ғой, ақ қағазға қан құсқан

  • 0
  • 0

Айналайын қаламым!
Сен – емі едің, жанымдағы жараның.
Бет пердесін өзің аштың – аланың,
Сен бар жерде сейіледі алаңым!

Толық

Көктем екен...

  • 0
  • 0

Көңілшектеу көк аспан,
Жасын төкті тағы да-
Бағытынан адасқан,
Жете алмаған бағына.

Толық

Қарап көріңіз