Өлең, жыр, ақындар

Жусан

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 719
Сіміріп нұрын аспанның,
Өн бойың түгел күміс көк.
Құмарлық кілтін ашқанмын,
Жусаным, сені иіскеп.
Атадан қалған асылдай
Соншама маған жақынсың.
Жасаурап көздің жасындай,
Сен неге кермек татисың?!
Өзіңдей, бәлкім, дүние,
Төсінде дала – дарқан бақ.
Батырлар сенің түбіңе
Аттарын кетті-ау арқандап,
Қыртысын жердін бүтіндеп,
Шырқадың, бәлкім, жол әнін.
Тұрсың сен гүлдеп, лүпілдеп
Жүрегіндей даланың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сені ойласам

  • 0
  • 0

Сені ойласам –
Кетеді еркім мүлде
Сертің бірге болған соң –
Дертің бірге.

Толық

Қас қарайып, болған кезде түн қашан

  • 0
  • 0

Қас қарайып, болған кезде түн қашан,
Алатаумен кейде оңаша сырласам:
– Қара дауыл соққан шақта сыртыңнан
Жас емендей жарағаның – сынбасаң!

Толық

Байқоңыр

  • 0
  • 0

Биікке бар адамның жаны құштар,
Кез туды арғымақтың жалын ұстар.
Осылай Сарыарқаның сауырынан
Ұшады күнге қарай самұрықтар.

Толық

Қарап көріңіз