Өлең, жыр, ақындар

Зарла, қобыз!

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 955
Ей, қобызшы, қобызыңды тартып бақ,
Қамыққанда бар ма бұдан артық бақ?
Саусағыңнан нұр құйылса ғажайып,
Қара қылдан қай­қайдағы зар шықпақ.
Қара қобыз күңіренсе жалықпай,
Ой түбіне жұтыламын тобықтай.
Қорқыт бабам көрден басын көтеріп,
Оянады Қойлыбай мен Молықбай.
Қорқыт қашса өлмес өмір армандап,
Ажал қуар жалмауыздай жалмаңдап.
Түйдек­түйдек шаң алдында біресе
Қара қобыз келе жатар қалбаңдап.
Таңғалдыру кереметтің күшіне,
Өңім тұр ғой, кірмес менің түсіме.
Бұл дүниеден безіп кеткім келеді,
Сол қобыздың кіріп алып ішіне.
Зарла, қобыз, мен де зардан кенде емен,
Тарқамаса, шер түгей ме пендеден?
Менде қалған Мағжан ақын жүрегі,
Қасіреттің қымызына шөлдеген.
Қайғы­дерттің балдан тәтті қымызын
Қара шанақ сапырса егер күн ұзын,
Қанып ішіп, мең­зең болып отырам,
Құлағыма естілместен бір ызың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайырылмас өлім кемесі

  • 0
  • 0

Табытта жатыр ақынның абзал денесі,
Табыт па, сірә, өмірдің ақтық елесі?
Кетеді қазір ғайып боп көзден бұлдырап,
Қаралы табыт – қайырылмас өлім кемесі.

Толық

Қайдасың, арыс ағалар?!

  • 0
  • 0

Арғымақ жалында,
Алапат жалынға
Жанған ер –
Қайыспас қара нар,

Толық

Бала едім...

  • 0
  • 0

Бала едім кеше ғана сасыр мінген,
Жосылтып жалаңаяқ жасыл қырмен.
Жігіттік жайлауында енді, міне,
Оңаша отау тігіп жатырмын мен.

Толық

Қарап көріңіз