Өлең, жыр, ақындар

Зарла, қобыз!

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1105
Ей, қобызшы, қобызыңды тартып бақ,
Қамыққанда бар ма бұдан артық бақ?
Саусағыңнан нұр құйылса ғажайып,
Қара қылдан қай­қайдағы зар шықпақ.
Қара қобыз күңіренсе жалықпай,
Ой түбіне жұтыламын тобықтай.
Қорқыт бабам көрден басын көтеріп,
Оянады Қойлыбай мен Молықбай.
Қорқыт қашса өлмес өмір армандап,
Ажал қуар жалмауыздай жалмаңдап.
Түйдек­түйдек шаң алдында біресе
Қара қобыз келе жатар қалбаңдап.
Таңғалдыру кереметтің күшіне,
Өңім тұр ғой, кірмес менің түсіме.
Бұл дүниеден безіп кеткім келеді,
Сол қобыздың кіріп алып ішіне.
Зарла, қобыз, мен де зардан кенде емен,
Тарқамаса, шер түгей ме пендеден?
Менде қалған Мағжан ақын жүрегі,
Қасіреттің қымызына шөлдеген.
Қайғы­дерттің балдан тәтті қымызын
Қара шанақ сапырса егер күн ұзын,
Қанып ішіп, мең­зең болып отырам,
Құлағыма естілместен бір ызың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жауын жуса жүрегімді

  • 0
  • 0

Ала бұлттан аспаным ашылғанда,
Мына әлемге алтын нұр шашылғанда,
Асқарыма алтын нұр асылғанда
Асыл арман ешкімге бас ұрған ба!

Толық

Қабанбайға шағыну

  • 0
  • 0

Сыйындым аруағыңа, батыр баба,
Медет бер алысқа да, жақынға да.
Қу сөзден қурай орған заржақ емен,
Отырып таз басындай тақырда да.

Толық

Сезімім жанымды толқытса беймаза

  • 0
  • 0

Сезімім жанымды толқытса беймаза,
Серпілем ойыма жеңдіріп.
Қиялым – көлігім, көңілім – кең дала,
Келемін суыт жол жүріп.

Толық

Қарап көріңіз