Өлең, жыр, ақындар

О, тағдыр!

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 543
Жаратқанға не жазып ем мен бейбақ,
Қайда барсам, қара боран – шөлді аймақ,
Құландайын құлап едім кұдыққа,
Құрбақалар құлағымда салды ойнақ.
Құрбақалар тойлап жатыр мейрамдап,
Думандатып, асыр салып тайраңдап.
Құлағымды кесетіндей түбінен,
Тас төбемді тесетіндей ойрандап.
Тырп еткізбес түбі терең тар құдық,
Кең дүниеге қойғанын­ай зар қылып!
Зымиянның ұясындай зынданым,
Көрге айналып кетер ме екен мәңгілік?
Жан білмейді, мейлі, мұнда өл аштан,
Біреу келіп үңілмесе адасқан.
Шығыршықтай шыңыраудың аузынан
Оймақтай боп көрінеді көк аспан.
Күн өтеді көзімді ашып­жұмғанша,
Жалғыз жұлдыз күзетеді түн болса.
Қанша ғұмыр түгесерін кім білсін,
Төбемдегі ойын­сауық тынғанша.
Құр құдықты күңірентіп, о, тағдыр,
Ертелі­кеш ауыр ойға батам құр.
Құрбақадан қайда қашып құтылам,
Болғаннан соң жер­су ортақ – Отан бір?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырықтан асқан шағымда

  • 0
  • 0

Қырықтан асқан жастамын,
Қырқылжың тарта бастадым.
Құбыла соққан құйындай
Қылықтың бәрін тастадым.

Толық

Тау жыры

  • 0
  • 0

Тауым, мені құпияңмен жолықтыр,
Мен ұқпаған өмір сырын сен ұқтыр.
Көкірекке құстың үні толып бір,
Құшағыңа сүңгіп кеткім келіп тұр.

Толық

Нөсерден соң

  • 0
  • 0

Шіркін­ай, неткен ғажап мына жалған,
Жаудырап көз алдымда тұна қалған.
Әп­-сәтте күлімсіреп шыға келді,
Көк аспан жаңа ғана жылап алған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар