Өлең, жыр, ақындар

Тау

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1102
Шамасы жоқ
Тастайтұғын қар-мұзын да аунатып,
Жылжи алмай қалыпты, әне, тау қатып.
Әлемдегі мықтылықтар не түрлі
алыс, суық көрінуде секілді,
Пайдасы жоқ, сұсы ғана сырт биік
Көкшиеді мұз-қабағын құрт түйіп.
Қыпыңдайды көк кірпігі шыршаның,
тауға еліктеп қалыпты, әне, бұлт та ұйып.
Ұлысың, тау!
Ал, не болды?
Табанында тұрса да
Құм тағдыры — өз тағдырың бір сана.
Қабақ қатып, қар мен мұзды құрсана,
атағаны үшін жұрттың ұлы деп
нең бар еді ызбарланып мұншама!
Мына тұлғаң — аятар, не мұңайтар,
тастың тегі — топырақ деп кім айтар...
Уа, ұйып қал, бұлақ, бір сәт ұйып қал,
жаралғаныңды ұмыт сен де сұйықтан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам...

  • 0
  • 0

Тоя ма екен бұл дүниеде сырға адам,
Адам сырды адамдардан ұрлаған.
Шіркін тұрмыс үйретпекші барлығын,
Үйретпекші баяғы сол бір надан.

Толық

Шегініс

  • 0
  • 0

Қошалақ құм маңдайында Күн тұрды,
қабағында сенің жұмбақ мұң тұрды —
Сол екеуін салыстырып қарап ем,
жаным менің үркіп қалды бір түрлі.

Толық

Тілек

  • 0
  • 0

Ей, шөпбасы, шөпбасым-ай, шөпбасы,
үп еткенге елпең қақпай, тоқташы.
Жаяу-құйып, өрепкімей қоя тұр,
сен де, өкпек жел, өтірікті соқпашы!

Толық

Қарап көріңіз