Өлең, жыр, ақындар

Көкжиекке күн батты байып қарап

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 724
Көкжиекке күн батты байып қарап,
Алтын шашын аспанға шайып тарап.
Гүл көбелек ұша алмай жолда жатыр,
Жапырақтай дәрменсіз жайып қанат...
Қанаттары секілді күн жібегі,
Көбелекті кім ойлап, кім жүдеді?
Үсіп түскен суықтан, ұшып түскен
Жол үстінде жатқандай гүл жүрегі...
Қия алмастан көктем мен жазды мына,
Күзгі лептен косыппын саз жырыма.
Жерден де ауыр ой салған көбелегім,
Өкпелеген өмірдің аздығына...
Құшағына оранған дала күздің,
Өміріне өзек боп сан аңыздың.
Алып-ұшқан сезімі алдап кеткен
Жүрегі ме ең кешегі бала қыздың...
Бұдан әрі толғанып не демекпін,
Өміріңді қас қағым өлең еттім.
Қаталдығын уақыттың көтере алмай,
Желмен ұшып жер құшқан көбелек гүл.
Көбелек гүл көктемге көрік болған,
Сәттеріңді аяймын солып тоңған.
Әлде көріп тұрмын ба мен өзімнің
Жүрегімді жолыңда өліп қалған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұмытсаң да...

  • 0
  • 0

Ұмытсаң да...
мен сені ұмытпадым,
Сезімнің сетінетпедім суыртпағын.
Төгіліп ақ жібектей, көкжиектен

Толық

Тау басындағы тас қыран

  • 0
  • 0

Дауыл үріп қараспанның астынан,
Тығылады құз көзіне жас тұман.
Тұғырда бір тұрып қалған сияқты
Төніп қарап тау басынан тас қыран.

Толық

Таппаспыз ешбір дауа жарамызға

  • 0
  • 0

Таппаспыз ешбір дауа жарамызға,
Өткен күн айналғандай бәрі аңызға.
Қанша асу, қанша жылдар жатыр бөліп
Қамал боп екеуміздің арамызда.

Толық

Қарап көріңіз