Өлең, жыр, ақындар

Көкжиекке күн батты байып қарап

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 608
Көкжиекке күн батты байып қарап,
Алтын шашын аспанға шайып тарап.
Гүл көбелек ұша алмай жолда жатыр,
Жапырақтай дәрменсіз жайып қанат...
Қанаттары секілді күн жібегі,
Көбелекті кім ойлап, кім жүдеді?
Үсіп түскен суықтан, ұшып түскен
Жол үстінде жатқандай гүл жүрегі...
Қия алмастан көктем мен жазды мына,
Күзгі лептен косыппын саз жырыма.
Жерден де ауыр ой салған көбелегім,
Өкпелеген өмірдің аздығына...
Құшағына оранған дала күздің,
Өміріне өзек боп сан аңыздың.
Алып-ұшқан сезімі алдап кеткен
Жүрегі ме ең кешегі бала қыздың...
Бұдан әрі толғанып не демекпін,
Өміріңді қас қағым өлең еттім.
Қаталдығын уақыттың көтере алмай,
Желмен ұшып жер құшқан көбелек гүл.
Көбелек гүл көктемге көрік болған,
Сәттеріңді аяймын солып тоңған.
Әлде көріп тұрмын ба мен өзімнің
Жүрегімді жолыңда өліп қалған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұмытсаң да...

  • 0
  • 0

Ұмытсаң да...
мен сені ұмытпадым,
Сезімнің сетінетпедім суыртпағын.
Төгіліп ақ жібектей, көкжиектен

Толық

Білмей тұрмын, жер қандай, аспан қандай

  • 0
  • 0

Білмей тұрмын, жер қандай, аспан қандай,
Жүрегімнің көзінен жас тамғандай.
Мынау жердің үстінде сен болмасаң,
Болар дүние қаңырап, бос қалғандай.

Толық

Білмеймін, жүргендеймін аңсап нені

  • 0
  • 0

Білмеймін, жүргендеймін аңсап нені,
Айналам ұйықтатпайды ән сап тегі.
Тізілген өлең жолы солдаттардай,
Мазалап «тұр-тұрлайды», қоршап мені.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер