Өлең, жыр, ақындар

Елім менің енді шықты «құлдықтан»

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 394
Елім менің енді шықты «құлдықтан»,
Уақыт деген байлаусыз жел, кімді ұққан.
Жерге тамған қан мен тері әкемнің,
Сұрауы жоқ судай болды құм жұтқан.
Өңешінен өткізген не заманды,
Қасқырға елім қойдай болып таланды.
Көкірегінің көзі ашылмай қараңғы,
Көрден шығып, көрге барып қамалды.
Өмірде бұл, мен түсінбес не қалды?
Елсіз-күнсіз, өмір маған тамұқтай,
Құсаландым, жүрегімді жан ұқпай.
Кең далада ауа жетпей, үн-тілсіз,
Бұлқынамын, торға түскен балықтай.
Тезге салып тағдыр әлі сынар мың,
Сынбай оған шарболаттай шыдармын.
Сұры суық ысылдаған, ысқырып,
Айыр тілін алып қайтем жыланның?
Бүйірге ұрып, бүрістірген түнгі леп,
Күні шықпай, бозторғайым жүр жүдеп.
Ел ішінде мен сөйлейтін бір тіл бар,
Бір кеудемде болғаннан соң, бір жүрек...
Ауырғанда, болар маған дәрі жыр,
(Бір тілімді түсінбеген әрі жүр)
Сен кетерсің...
Өз жерінен қозғалмай –
Елім қалса, мен қаламын бәрібір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамсанам мына өмірді жаңа танып

  • 0
  • 0

Тамсанам мына өмірді жаңа танып,
Қиялым қанатты үннен қанат алып.
Кеткендей қас қағымдық көзіме бір
Жаңбырдың тамшысымен әуе тамып...

Толық

Адам қашан қадірлі?

  • 0
  • 0

– Адам қашан қадірлі?
– Іңгәлап өмірге алғаш келгенінде.
– Адам қашан қадірлі?
– Аһ ұрып,

Толық

Туған жерім – бар менің, барасың ба?

  • 0
  • 0

Туған жерім – бар менің, барасың ба?
Баламас ел баласын дара шыңға.
Аяулымның ізі бар, аяғымның,
Қосағаш пен Қасқажол арасында.

Толық

Қарап көріңіз