Өлең, жыр, ақындар

Елім менің енді шықты «құлдықтан»

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 440
Елім менің енді шықты «құлдықтан»,
Уақыт деген байлаусыз жел, кімді ұққан.
Жерге тамған қан мен тері әкемнің,
Сұрауы жоқ судай болды құм жұтқан.
Өңешінен өткізген не заманды,
Қасқырға елім қойдай болып таланды.
Көкірегінің көзі ашылмай қараңғы,
Көрден шығып, көрге барып қамалды.
Өмірде бұл, мен түсінбес не қалды?
Елсіз-күнсіз, өмір маған тамұқтай,
Құсаландым, жүрегімді жан ұқпай.
Кең далада ауа жетпей, үн-тілсіз,
Бұлқынамын, торға түскен балықтай.
Тезге салып тағдыр әлі сынар мың,
Сынбай оған шарболаттай шыдармын.
Сұры суық ысылдаған, ысқырып,
Айыр тілін алып қайтем жыланның?
Бүйірге ұрып, бүрістірген түнгі леп,
Күні шықпай, бозторғайым жүр жүдеп.
Ел ішінде мен сөйлейтін бір тіл бар,
Бір кеудемде болғаннан соң, бір жүрек...
Ауырғанда, болар маған дәрі жыр,
(Бір тілімді түсінбеген әрі жүр)
Сен кетерсің...
Өз жерінен қозғалмай –
Елім қалса, мен қаламын бәрібір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кезек

  • 0
  • 0

Нені алсаң да, алу керек кезекпен,
Кезек күтпес, уақыт қандай тез өткен?
Енді біреу жолын тауып кезексіз,
Алып жатыр, сөзі өткен, өзі өктем.

Толық

Бұған дейін шыдадым, шыдап кеппін

  • 0
  • 0

Бұған дейін шыдадым, шыдап кеппін,
Жұлдызынан күн жасап құрап көктің.
Білесің бе, ей дүние! Мен өзіңнен,
Жылап келіп, келмейді жылап кеткім.

Толық

Таралған бұғы мүйіз тау шынарым

  • 0
  • 0

Таралған бұғы мүйіз тау шынарым,
Тұр ма екен жапырағы тауысып әнін.
Көңілсіз кездерінде көгіңнен мен,
Өлеңмен таңғы шықтай тамшылармын.

Толық

Қарап көріңіз