Өлең, жыр, ақындар

Біле алмадым, жүргеніңді кімді іздеп

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 599
Біле алмадым, жүргеніңді кімді іздеп,
Аспан мен жер, біртұтас бір денедей.
Көк аспанға көп қарайсың жұлдыз деп,
Сол жұлдыздан туған қызды елемей.
Көзге ілмегін, махабатты мендегі,
Мезгіл демін сездірмеген кедейлік.
Бұл өмірге көзімді ашып келегелі,
Өзектіден көріп келем өгейлік.
Кімді күтем, елегізіп, елеңдеп,
Сүтке ұқсатам қылаулаған түн шығын.
Жамыралым, маңырадым емем деп,
Тас бауырдан қайтып, қатты тұмсығым.
Содан ба екен, тұяқтыдан жасқанам,
Тереземді терезеге еш теңемей.
Жердегілер бөледі ылғи, аспанның
Жалғызы деп ойлай ма екен мені өгей...
Ішке тартып, сыртқа тепкен өзің ең,
Үмітіңнен үрейленіп қорқасың.
Сезінген соң өгейлікті көз ілем,
Жалғыздықтың жастанып бір жартасын.
Табиғатпен туыстас бір денемін,
Су-сәулеге жүре алмаймын шөлдемей.
Жалғыз жұлдыз жарқырасын деп едім,
Қараған соң, жер де өгей, сен де өгей.
Жарқыраған күн емес қой ай теңі,
Ай жаңғырып, өзгеретін кез келер.
Жаратылыс жалғыз қалмай қайтеді,
Өгейлікпен қарап тұрса өзгелер.
Болмысты сол, жүректегі көз көрер.
Мінезі бар әрбір күнмен әр айдың,
Неге өмірден бекер кетем, бекер кеп,
Мен аспанның жұлдызына қараймын,
Жетімсіреп қарап тұр ма екен деп...
Танымасам, кімдер мені танымақ,
Жел көтеріп теңіздің ақ көбігін.
Жұлдызды аспан бауырына жамырап,
Шапқылаған жетім қозы-ау көңілім.
Енесіз бір қозыдаймын, аш қалған,
Мазаны алып, маңыраған өлеңі.
Мейірімге шөлдегенде, аспаннан –
Сүт сәулелі жұлдызды емгім келеді...

Біле алмадым, жүргеніңді кімді іздеп,
Аспан мен жер, біртұтас бір денедей.
Көк аспанға көп қарайсың жұлдыз деп,
Сол жұлдыздан туған қызды елемей.
Көзге ілмегін, махабатты мендегі,
Мезгіл демін сездірмеген кедейлік.
Бұл өмірге көзімді ашып келегелі,
Өзектіден көріп келем өгейлік.
Кімді күтем, елегізіп, елеңдеп,
Сүтке ұқсатам қылаулаған түн шығын.
Жамыралым, маңырадым емем деп,
Тас бауырдан қайтып, қатты тұмсығым.
Содан ба екен, тұяқтыдан жасқанам,
Тереземді терезеге еш теңемей.
Жердегілер бөледі ылғи, аспанның
Жалғызы деп ойлай ма екен мені өгей...
Ішке тартып, сыртқа тепкен өзің ең,
Үмітіңнен үрейленіп қорқасың.
Сезінген соң өгейлікті көз ілем,
Жалғыздықтың жастанып бір жартасын.
Табиғатпен туыстас бір денемін,
Су-сәулеге жүре алмаймын шөлдемей.
Жалғыз жұлдыз жарқырасын деп едім,
Қараған соң, жер де өгей, сен де өгей.
Жарқыраған күн емес қой ай теңі,
Ай жаңғырып, өзгеретін кез келер.
Жаратылыс жалғыз қалмай қайтеді,
Өгейлікпен қарап тұрса өзгелер.
Болмысты сол, жүректегі көз көрер.
Мінезі бар әрбір күнмен әр айдың,
Неге өмірден бекер кетем, бекер кеп,
Мен аспанның жұлдызына қараймын,
Жетімсіреп қарап тұр ма екен деп...
Танымасам, кімдер мені танымақ,
Жел көтеріп теңіздің ақ көбігін.
Жұлдызды аспан бауырына жамырап,
Шапқылаған жетім қозы-ау көңілім.
Енесіз бір қозыдаймын, аш қалған,
Мазаны алып, маңыраған өлеңі.
Мейірімге шөлдегенде, аспаннан –
Сүт сәулелі жұлдызды емгім келеді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағанда мен жақпадым

  • 0
  • 0

Сағанда мен жақпадым,
Оған да мен жақпадым.
“Сары белден сарғайып” –
Кеш боп атты ақ таңым...

Толық

Жер бетіне шашу шашып күн шықты

  • 0
  • 0

Жер бетіне шашу шашып күн шықты,
Бұлбұл дүние көмейінен үн шықты.
Бұлт астынан жіп сәулені тарқатып,
Иірді аспан әже ұршықты.

Толық

Балапан

  • 0
  • 0

Жабылып кейде ашылар,
Бейне бір аспан алақан.
Ұшам деп қашан асығар,
Биікке сонау балапан.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар