Өлең, жыр, ақындар

Он төртім бе, он бесім бе, беймәлім

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 473
Он төртім бе, он бесім бе, беймәлім,
Сүю жайлы алғашқы рет ойладым.
Өте шықса құрбы бала ысқырып,
Жүгіруші ек қарсы алдына айнаның.
Қараушы едік, таласып бір айнаға,
Тараушы едік, тентек шашты жай ғана.
Санаушы едік, саусақ бүгіп шетінен,
Ауылдағы әдемі деп қай бала.
Өте шықты албырт жылдар желдей боп,
Өзім деуге ұяламын сенбей көп.
Сезінуші ем сол бір шақта шынымен,
Дүниедегі ең сұлу қыз мен ғой деп.
Тіршілікті түсіндік те долбармен,
Кеттік ұзап қилы-қилы жолдармен.
Мәңгі-бақи кетпейтіндей басымнан –
Көрінетін, бұлдыраған сол дәурен…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұятты беттен лақтырып

  • 0
  • 0

Ұятты беттен лақтырып,
Көруге бәрін көнген көз.
Астына сәтте-ақ ат мініп,
Ақылды айғай жеңген кез...

Толық

Кешір, ана

  • 0
  • 0

Кімдер кетіп, бұл өмірге кім келеді,
Тірі жүрмін, өткеріп не күндерді.
Кешір мені, қайран ана, басыңа,
Құламайтын қоймаппын-ау бір белгі?

Толық

Абайға

  • 0
  • 0

Абайға мен қараймын, Абай – маған,
Өткір, ойлы көзбенен абайлаған.
Құлағыма келеді қоңыр үні:
«Барасың сен,— дегендей,— қалай, балам?»

Толық

Қарап көріңіз