Өлең, жыр, ақындар

Үнсіздіктің бөлмесі тымсырайды

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 461
Үнсіздіктің бөлмесі тымсырайды,
Күлімдеген, өйткені, күн сұрайды.
Кібіртіктеп көлеңке кідіріп тұр,
Келе жатқан секілді жыл шырайлы.
Өзендердің өксіді арыны аққан,
Ақтара алмай тұрғанда барын ақ таң.
Сағынышым үзіліп естіледі
Жапырағы қалқыған сары бақтан.
Күркіреген көктемім қайда екен деп,
Кеуделерге қонақтап ай мекендеп,
Жайдарман күн дидарын жылытады
Тырналарым қанатын жайды екен деп.
Жүрегімде жылтырап жарық айна,
Шағылысып қалады барып айға.
Жадау бақтан жүрегі ән сұраған
Жапырағы жанымның жамырай ма?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің сорлы жүрегім мәңгі ғашық

  • 0
  • 0

Менің сорлы жүрегім мәңгі ғашық,
Күз боп шалқып, кетеді ол әнге ұласып.
Алма ағашы жұпарын бұрқыратып,
Аппақ гүлі төгіліп, талды басып.

Толық

Жылымық

  • 0
  • 0

Күн дегенің күн де емес, жылтыраған бір шырақ,
Бауырымен жорғалап, әрең жетті күншуақ.
Тасасында таулардың созылып бір жатты да,
Көлеңкелер етегі жиылмады бір шұбап.

Толық

Бұлаң етіп бұлдырап бұлақ өткен

  • 0
  • 0

Бұлаң етіп бұлдырап бұлақ өткен,
Үмітімнің жанады шырағы еппен.
Жасыл манат жамылған жер бетінде
Неге мәңгі қалмайды мына көктем?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар