Өлең, жыр, ақындар

Аспан жерге моншағын

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 398
Самалдың саусақтары – ауада жыр жазып жүр,
Ей, ақын, қиялдан түс, болдың ба, мұң қазып бір!
Алтын ғасырында – сөздерің тыңдалып тұр,
Аспан жерге моншағын төгіп алды!

Теңіз де інжуін шашып, көз жауын алады енді,
Гаухар, деп, көкке көтермес, адамдар - қоланы енді,
Пәк, ғаріп болған жандардың жолы да болады, енді,
Аспан жерге моншағын төгіп алды.

Түлкіні – төрде семірген – босаға бір тебер ме екен,
Кетпейді, жең ұшынан енді, жандарға – жүлделер бөтен.
Түн-сәкіні босатайықшы! Жарқ етті, Күн жеңеді екен,
Аспан жерге моншағын төгіп алды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенің Жамалың ғана

  • 0
  • 0

Көзімнен бұршақ парлады,
Жаным жеті аспанды шарлады.
Жанның ынтызар бар ма әні?
Сенің Жамалың ғана!

Толық

Алтын аспан

  • 0
  • 0

Бір орманды жұтып ап,
Теңселеді, жыр-жапырақ ішімде.
Түн пердесін тұтып ап,
Рухым құбылады, тауыс түсінде!

Толық

Сағынышым – сен ғана

  • 0
  • 0

Тау тылсымын жаным көрді – тылсымымыз тым ұқсас,
Жасылымды жаяйыншы, - босат мені, құлыпты аш!
Қара еді, ағарыпты – су астында тұрып тас,
Сағынышым – сен ғана!

Толық

Қарап көріңіз