Өлең, жыр, ақындар

Аспан жерге моншағын

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 399
Самалдың саусақтары – ауада жыр жазып жүр,
Ей, ақын, қиялдан түс, болдың ба, мұң қазып бір!
Алтын ғасырында – сөздерің тыңдалып тұр,
Аспан жерге моншағын төгіп алды!

Теңіз де інжуін шашып, көз жауын алады енді,
Гаухар, деп, көкке көтермес, адамдар - қоланы енді,
Пәк, ғаріп болған жандардың жолы да болады, енді,
Аспан жерге моншағын төгіп алды.

Түлкіні – төрде семірген – босаға бір тебер ме екен,
Кетпейді, жең ұшынан енді, жандарға – жүлделер бөтен.
Түн-сәкіні босатайықшы! Жарқ етті, Күн жеңеді екен,
Аспан жерге моншағын төгіп алды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызыл ішік киген дүние-ай

  • 0
  • 0

Рухың – бұл дүниеде бәрібір жалғыз, жетім-ді,
Жаны жұтаңдар – қансорғыш, кене секілді!
Арыстан – үнсіз, түлкінің сөзі өтімді,
Қызыл ішік киген дүние-ай!

Толық

Гүл жүрек

  • 0
  • 0

Мені де демейтін жандар бар екен,
Рухани жанның мұңы – зор екен!
Мына – ойсыздау дүниеде
Адамға керегі – ар екен!

Толық

Жамалыңды көрсем-ау

  • 0
  • 0

Көктегі сәт пе, жердегі сәт пе, айырман,
Дастархан толы бал тамған жырлар қойылған.
Күлкі төгілді, сүттей боп тұнған Айымнан
Жамалыңды көрсем-ау!

Толық

Қарап көріңіз