Өлең, жыр, ақындар

Алтын аспан

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 585
Бір орманды жұтып ап,
Теңселеді, жыр-жапырақ ішімде.
Түн пердесін тұтып ап,
Рухым құбылады, тауыс түсінде!

Тау көтерген басым-ай,
Жасылымнан жүректерге гүл егіп.
Күн өтеді, осылай,
Науқасымнан бір тіріліп, бір өліп...

Толқынымнан шайқатылып, жер жасыл,
Жан-гүлімнен сыңсып кетсе, жақын бақ.
Даусым түнді жарғасын,
Күн шықты да тұрып алды, лапылдап.

Сөніп болғам! Енді Күнмін, мәңігілік!
Азабымнан алтын аспан жасағам!
Көк төсінде жырым тұрар, жаңғырып,
Иманымнан ескерткіш қып, қашаған!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хал тілі

  • 0
  • 0

Гүл көзінен шық тамды,
Мөлдірін-ай!
Қайда апарып жағамын, жан күнін-ай!
Кім түсінер, мүк халді?

Толық

Жасыл жыр

  • 0
  • 0

Мүктер кесте салған мына тасты көр,
Тауға келіп сөз сөйлеймін, тосты бер!
Түзу жолға елді салар есті бер,
Жасыл жырдың жапырағы ұшып жүр!

Толық

Ей, қазағым, көзіңді аш

  • 0
  • 0

Пәк жүректер мұхиты – толқынданып барады,
Дүниеге қыс түсіп, салқын болып барады.
Тажал – сұмның қолында халқым қалып барады,
Ей, қазағым, көзіңді аш!

Толық

Қарап көріңіз