Өлең, жыр, ақындар

Алтын аспан

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 607
Бір орманды жұтып ап,
Теңселеді, жыр-жапырақ ішімде.
Түн пердесін тұтып ап,
Рухым құбылады, тауыс түсінде!

Тау көтерген басым-ай,
Жасылымнан жүректерге гүл егіп.
Күн өтеді, осылай,
Науқасымнан бір тіріліп, бір өліп...

Толқынымнан шайқатылып, жер жасыл,
Жан-гүлімнен сыңсып кетсе, жақын бақ.
Даусым түнді жарғасын,
Күн шықты да тұрып алды, лапылдап.

Сөніп болғам! Енді Күнмін, мәңігілік!
Азабымнан алтын аспан жасағам!
Көк төсінде жырым тұрар, жаңғырып,
Иманымнан ескерткіш қып, қашаған!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қуаныш жасы

  • 0
  • 0

Күз жапырағымен дос болып жүрдім, үзіліп,
Ауада бірге сенделіп.
Ұшу бақытыма тау да тұрды, қызығып,
Самалыма емделіп.

Толық

Бабам

  • 0
  • 0

Жасылға бөкккен аймаққа келдім,
Бұл сұлулуқты қай бақта көрдім!
Нұрға малынып, жайнап па, көркің,
Яссауи бабам!

Толық

Көзімнен тамшылап жатыр

  • 0
  • 0

Тастың үстінде – мүк қалашығы
Сыртына күліп, шыққан асылы!
Інжуге толып, шық қарашығы
Көзімнен тамшылап жатыр.

Толық

Қарап көріңіз