Қиял өртеп тұрғанымен, кейіпкері батылсыз

Қиял өртеп тұрғанымен, кейіпкері батылсыз,
Өлеңіме сене берме, ол да мендей ақылсыз.
Күйбең күндер бояп қойған көлеңкелеп, көлгір ғып,
Күлкімдегі жоқ баяғы риясыз мөлдірлік.
Тірлік қанша тартқанымен жігеріңе құм құйып,
Бәрін ұмытып кетесің ғой шақырғанда бір биік.
Саған қарай ұмтыламын қажытқанда санамды ой,
Сезімі жоқ күннің бәрі сағынышқа сараң ғой.
Жоқ қып мені жібереді мазалы кез, тоқмейіл,
Көшіп жүрсе қандай жақсы, кеудемдегі көп киік.
Мүлгіп жатқан медиенде құйын ойнап өткендей,
Жасынымен жасқандырып, тентек нөсер төккендей,
Саған ғашық болсам қайтед, қауіпсіз һәм күнәсіз,
кейіпкерім,
кезіккенде ылғи күліп тұрасыз.
Кейіпкерім, қайтем сені... бақытты һәм батылсыз,
Өлеңіме сене берме, ол да мендей ақылсыз...

---