Жанымның қозғалысы, ағыстары

Жанымның қозғалысы, ағыстары –
өзіңе бұрыннан да таныс бәрі,
өзіме бағынбайды тасқын судай,
кеудемнен ән ұшқалы.
Қаламын кейде өзімді басқара алмай,
мен – айдын, мынау дүние тас қамалдай,
қиратып, кері жасар
өз бойымнан
күш сезем жасқанардай.
Сандырақ не қиялым емес мұным,
ойымнан шығарғам жоқ мен ешбірін,
сезімім, сезінуім, мәнім – осы,
мазмұным, демек – шыным.
Сен маған үйретесің: "Айтаққа ерме,
аңдап бас, құлашыңды байқап серме!"
Тек содан бір қорытынды шығармай жүр
мендегі найсап кеуде!
Қайткенде арыла алам бұл мәнімнен,
сіңді ме әлде сүтпен, құндағыммен?
Білмеймін, бұл құлықтан құтыла алсам,
жауым аз, мұңдарым кем.
Мінші көп /жоймайды ешкім, менше, мұны/:
тіл безеп түзегісі келсе бірі,
біреуі тірідей-ақ жерлер сені,
жетсе де өз басының терсе міні.
Ал жақпас қылық-дертке жалғыз дауа -
дос қөңіл, ел сенімі.
1980

---