Өлең, жыр, ақындар

Үйлер

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 399
Замананың рух күшiн ашқандай,
үйлер, үйлер көтерiлiп аспанға
сөйлеп тұрар құдiреттi үндермен
бетондармен жазылған бiр дастандай.
Сөйлейдi олар – төксе көктем жаңбыры,
сөйлейдi олар – сипап өтсе таң нұры,
өлi дене деме үйлердi өтiнем
бар олардың өмiрi мен тағдыры.
Қара жердi бұрқыратып шаңдатып,
адамдарға әр бөлшегiн талдатып,
құрсағынан Еңбектiң
туады үйлер толғатып.
Жұмбақ маған оның өткен жылдары,
жұмбақ маған ондағы адам сырлары,
жұмбақ маған бәрi, бәрi, бәрi де, –
қуанышы, күлкiсi мен мұңдары.
Жырдың iздеп әуенi мен ырғағын,
күндiз де мен, түнде де мен тынбадым, –
шешемiн деп, ашамын деп қалай да
сол үйлердiң жұмбағын.
Оларға мен қадаламын, үңiлем.
Көп қатарлы үйлер бiткен бүгiнде
алып үлкен сөзжұмбақтар секiлдi
сұрақ толы көлденеңi,
тiгiнен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күн батарда

  • 0
  • 0

Дамылдаған арқасынан жүк түсiп
жатыр төбе, дөңес, жота бүк түсiп.
...Батып бара жатқан күннiң астынан
реактивтi самолеттер шықты ұшып.

Толық

Жыр жазар алдындағы сәт

  • 0
  • 0

Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.

Толық

Шетелдік алпауыт

  • 0
  • 0

Несiн жасырамыз!
Түңiлiп тұрмыз.
Сонда да алдында
Желдi күнгi ағаштай иiлiп,

Толық

Қарап көріңіз