Өлең, жыр, ақындар

Үйлер

  • 07.06.2022
  • 0
  • 0
  • 280
Замананың рух күшiн ашқандай,
үйлер, үйлер көтерiлiп аспанға
сөйлеп тұрар құдiреттi үндермен
бетондармен жазылған бiр дастандай.
Сөйлейдi олар – төксе көктем жаңбыры,
сөйлейдi олар – сипап өтсе таң нұры,
өлi дене деме үйлердi өтiнем
бар олардың өмiрi мен тағдыры.
Қара жердi бұрқыратып шаңдатып,
адамдарға әр бөлшегiн талдатып,
құрсағынан Еңбектiң
туады үйлер толғатып.
Жұмбақ маған оның өткен жылдары,
жұмбақ маған ондағы адам сырлары,
жұмбақ маған бәрi, бәрi, бәрi де, –
қуанышы, күлкiсi мен мұңдары.
Жырдың iздеп әуенi мен ырғағын,
күндiз де мен, түнде де мен тынбадым, –
шешемiн деп, ашамын деп қалай да
сол үйлердiң жұмбағын.
Оларға мен қадаламын, үңiлем.
Көп қатарлы үйлер бiткен бүгiнде
алып үлкен сөзжұмбақтар секiлдi
сұрақ толы көлденеңi,
тiгiнен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күмпілдектер

  • 0
  • 0

Ертеде
Қайынсақ бір күйеу
“Шіркін,
Қолымда қалайы кетпен,

Толық

Антитеза

  • 0
  • 0

Зiлзала күн туып ерте заманда
бiр уыс боп тұрған қалам, далам да.
Жаулар төнген жан-жағынан жалаңдап,
белiңдi үзiп,

Толық

Опыну

  • 0
  • 0

Өз тiлiн,
Өз дiнiн бiлмейтiн
Бiреулер –
Аспаннан түскендей! –

Толық

Қарап көріңіз