Өлең, жыр, ақындар

Аңсау

Айнеляға...

Дидарың секілді гүл-көктем,
Ішіне ғажайып сыр бүккен.
Сағынам оралмас сәттерді,
Өзіңмен аяулым бірге өткен.

Қиялға беріліп сан түрлі,
Түбіне көңілдің нәр тұнды.
Сені ойлап өткізем әр түнді,
Сені іздеп жүрегім шарқ ұрды.

Алмайын десемде енді еске,
Елесің оралар әр кеште.
Сезімім өшсе де жүректен,
Есімің қалады мәңгі есте.

Күтеді біздерді күзгі бақ,
Жаным тұр өзіңсіз тұнжырап.
Дос болып қалайық біз бірақ,
Арамыз болса да тым жырақ.

Тамыз. 2022 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не жазамын?

  • 0
  • 0

Не жазамын,
Не жазамын,
Не жазамын?
Жазудың тартып келем мен азабын.

Толық

Өзіңсіз

  • 0
  • 0

Бір күнім өтсе өзіңсіз,
Сезінем өзімді көңілсіз.
Жан едім неткен төзімсіз,
Сөзімді ұқшы тек үнсіз.

Толық

Айыптымын

  • 0
  • 0

Айыбымның ешбірін ұмытпадым,
Соны ойлап отырмын құрып халім.
Жүрмегесін мән-жайдың ұғып мәнін,
Лайладым талай көңіл тұнықтарын.

Толық

Қарап көріңіз