Өлең, жыр, ақындар

Мұң Ай...

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 285
Керім,
сенен хабар жоқ,
онсызда
сен тұрмысқа шыққалы бері
ештеңе өзгермеді,
Өзгергені:
Ән айтуды қойдым,
өтірік күліп үйрендім,
Жалғыз қалуды меңгердім,
Сосын,
үйлендім өлеңге;
жанары,
жаны,
нәзіктігі
саған ұқсаған.
Және саған ұқсаған
тәні –
кітаптар оқумен
бітірдім жыл аяғын.
Сені көп ойламаймын,
тыныс алғанымда ғана,
мұңаямын аздап.
«Құтқаршы» дер ем,
Бірақ,
хәлімді көріп
жыларсың деп қорқам,
Сүлдеріме ілінген жаным –
Дымқыл,
қартаң,
көне...
Алыс –
өмірден, сенен...
Белгілі,
бір күні өлем,
естиді дүние...
Сонда,
Тек сен естімесең екен.
Жалғыз қаларсың деп, қорқам...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен сарғайдың мың мұңға, мен қайтем...

  • 0
  • 0

Сен сарғайдың мың мұңға, мен қайтем?
Жапырақ-ай, өлермісің, не етерсің?
Аспан ана көз жасына жуынып,
Сен де бір күн үзілерсің, кетерсің.

Толық

Ренжіме, шеше

  • 0
  • 0

Қайтейін, шеше, қайтейін!
Белгілі сізге, белгілі күзге жай күйім.
Жанарың жаста, қабағың әжім, қатулы,
Өмірің анау, өмірім мынау, әй, қиын!

Толық

Жапырақпын

  • 0
  • 0

Тал өмірге жармасқан сырға, жаным,
Қобызына шанақ болдым жыр даланың.
Алматым-ау, терезеңнен мұң ағады,
Тамшысымын жылап тұрған бұл қаланың.

Толық

Қарап көріңіз