Өлең, жыр, ақындар

Біз – естелік жинаушылармыз

  • admin
  • 24.04.2024
  • 0
  • 0
  • 314
Біз – естелік жинаушылармыз;
Жүзін суалған бір кеиуана – жердің ең шетінде,
Ең соңғы «Ғұмыр» көшесінің
Ең соңғы қиылысында,
Ең соңғы пәтерінің қуықтай бөлмесінде,
Аспашамның әлсіз жарығымен
Ауыр, шаң басқан, тотыққан
Қаперінде, жүрегінде сақталып қалған
Том-том естеліктерін жазу үстеліне қойып,
Шаңын әжімді саусақтарымен сүртіп,
Көңіліндей нәзік парақтарды
жыртып алмайын дегендей абайлап ашады әр күн.
... үсіді, тоңды, сүрінді, тұрды содан бері,
Жұлдыздардан қылау гүлдей-арман теріп,
Тағдырының бір көшесінде, бір ауласында
қап кеткен Бөтенді –
неліктен әлі күнгесағынып келеді?
Сол сарғыш суреттегі Жат,
Пәнилік жап жас қалпымен сүгіреттен жұп-жұмсақ, сүйрік;
Жастықтың шақтарындай –
Көктемнің жасыл саусақтарын созып,
Қолыңның қағаздай терін,
әжім жүзіңді, қырау шашыңды,
Сол наурыз кешіндегідей сипаладыма тосын!..
Сол Бөтен жас қалпында өміріңнің бір көшесінде қалып қойғаны
немесе бұрылып кеткені белгісіз... сосын
ойлаудың өзі азап...

Өмір –
естелік жинау ма –
Ең соңғы «Ғұмыр» көшесінде, ең соңғы пәтеріңде,
терезе алдында ұза-а-а-қ парақтап отыратын?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзіңдей өмір...

  • 0
  • 0

Жапырақ болсамшы жап-жасыл,
Дегенмен, қараша келеді.
Аспаннан бір тамшы күтемін,
Қаңсырап көңілдің шелегі.

Толық

Біз қоштасқан күз...

  • 0
  • 0

Жыламашы жетім қайың, жесір күз,
Жек көрмеші, болдық неге, кесір біз!?
Кешір мені жапырақ қыз, қайың қыз...
Кешір мені, Ай мен жұлдыз, кешір күз!

Толық

Сен кеткелі...

  • 0
  • 0

Бұл әлем қап-қара тас түнек,
Қара бақ, қара жер, қара құм.
Әлем — от, жүрегім мұп-мұздай,
Сұп-суық оттарға жанатын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер