Өлең, жыр, ақындар

Жапырақпын

  • admin
  • 22.04.2024
  • 0
  • 0
  • 188
Тал өмірге жармасқан сырға, жаным,
Қобызына шанақ болдым жыр даланың.
Алматым-ау, терезеңнен мұң ағады,
Тамшысымын жылап тұрған бұл қаланың.
Жауыныңнан ықтай түсіп қол шатырға,
Айтшы, сол бір ұраңқайда олжа тұр ма?
Мұң жапырақ жүрегіме оранып-ап,
Тоңған көше...
Адасқан із...
Жол жатыр ма...?
Жүздеріне сұрғылт күздің табы сіңген,
Күз мінезді жүректермен табысып ем.
Ақ жаңбырға үзілдім ғой жапырақ боп,
Жүзіп барам мен өмірдің ағысымен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сары кемпір

  • 0
  • 0

Қорқып қалам ызғар шашқан кей демнен...
Дала исі аңқып жатыр жейдемнен.
Кеткім келед туған жерге, апама,
Суық шаҺар итергенде кеудемнен.

Толық

Жаз жанарындағы жас

  • 0
  • 0

Қалада: бұлыт исі, мұң исі.
Жаздың да алақаны сарғаяр
сүртем деп күздің жасын...
бұ несі,

Толық

Сен сыйлаған түйме

  • 0
  • 0

Сүрем өмір қос мезгілде: күз бен қыс,
Сен жақта ғой көк аспанда жүзген құс.
Суық сүйген төсімдегі сұңқарым,
Қарлығаштың жұпары бар ізбен ұш.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар