Өлең, жыр, ақындар

Қордай қайқаңы

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2694
Аумайды ол түйеден,
Қоршауында қойтастар.
Басына бұлт түнеген,
Тұр тұнжырап ойлы асқар.
Жалтырайды төменде
Көк шыныдай мұз шатқал.
Түксиеді төбеңде
Құлайтындай құз жақпар.
Жолға түсіп тақтадай
Ақтық ұқсап жұлдызға.
Қордай тұрды қақпадай
Жолды ашып қырғызға.
* * *
Біздің жерде болған жоқ тау да, құз да,
Көгершіндер қонған жоқ ауламызға.
Балалық шақ жел қарып, күнге күйіп,
Масақ теріп алданып қалды аңызда.
Шауып өткір шалғымен шабындықты,
Жаз шөліркеп даланың шаңын жұтты.
Көтерді ол талдырмаш денесімен
Таудан үлкен сом батпан ауырлықты.
Бір шаруадан қарамай өңгесіне,
Табаны құм тілінді шөңгесіне.
От басында ұрлана тұрды ол қарап,
Құрт қайнатқан тамсанып жеңгесіне.
Мақсатына жеткізер талап еткен,
Туды жайнап ғажайып жаңа көктем.
Балалық шақ тұр бүгін аттанғалы,
Айға сапар шегетін самолетпен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенім

  • 0
  • 0

(Хасен Өзденбаевқа)
Көңілім саған мөлдіреген көл тұнық,
Саған төрден орын берсем, жол тұрып,
Әкем түгіл арғы атамның қолынан

Толық

Түтік

  • 0
  • 0

Өртейді жарақатты жанды күйік,
Өмірдің тартқандай бір алды тұйық,
Шілдеде семген гүлге су сепкендей
Жалма-жан жатты дәрігер қанды құйып.

Толық

Қайықшы қыз

  • 0
  • 0

Жатыр түнде Ақ Жайық
Көк көрпесін кең жайып.
Толқын сүйген ернеуін,
Жағасында желқайық.

Толық

Қарап көріңіз