Өлең, жыр, ақындар

Адамға

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2736
Жыласа біреу қосыла мен де жылаймын,
Бөлмеймін оны қара деп, яки сары деп.
«Жылады неге?» - деп қана Іштей сұраймын,
Бөлмеймін оны жас па екен, яки кәрі деп.
Ұғамын іштей, түсінем тілін жылаудың,
Өйткені адам жылайды дайым бір тілде.
Жүрегі бір ғой жылайтын барлық адамның
Болар ма жасын көздердің күштеп іркуге!
Жылаған үнді домбыра тағы қайталар,
Егіліп сонда, сөгіліп жаның аяйсың.
Төгілген жасты бөтен деп кімдер айта алар,
Қараға, яки қызылға қалай бояйсың?
Қажеті қанша сұраудың бізге тілмаштан.
Неміс пе, әлде жылаған еңіреп негр ме?
Жылай бер, адам, өмір сүр бірақ сынбастан,
Ұқсай біл, адам, қорытқан өзің темірге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сәзімдер

  • 0
  • 0

Қыстың ұзақ түнінде борайды қар,
Қалтыратып қайыңды қысады ызғар.
Тымауратқан түрім бар - түшкіремін,
Көктемнің көгін аңсап түс көремін.

Толық

Кезегі күзеттің

  • 0
  • 0

Тірліктің қадырын жас сабаз білген бе,
Нe жетсін жарықта жер басып жүргенге.
Зардабы жазым қып кетпесін дейміз де
Қазір біз қашамыз ащылау тілден де.

Толық

Ұрпаққа

  • 0
  • 0

Ұрпағым, маған құлақ ас!
Мен ертерек өткен кәріңмін.
Бірақ мен де бармын ішінде
Жанағы айтқан әніңнің.

Толық

Қарап көріңіз