Өлең, жыр, ақындар

Адамға

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2393
Жыласа біреу қосыла мен де жылаймын,
Бөлмеймін оны қара деп, яки сары деп.
«Жылады неге?» - деп қана Іштей сұраймын,
Бөлмеймін оны жас па екен, яки кәрі деп.
Ұғамын іштей, түсінем тілін жылаудың,
Өйткені адам жылайды дайым бір тілде.
Жүрегі бір ғой жылайтын барлық адамның
Болар ма жасын көздердің күштеп іркуге!
Жылаған үнді домбыра тағы қайталар,
Егіліп сонда, сөгіліп жаның аяйсың.
Төгілген жасты бөтен деп кімдер айта алар,
Қараға, яки қызылға қалай бояйсың?
Қажеті қанша сұраудың бізге тілмаштан.
Неміс пе, әлде жылаған еңіреп негр ме?
Жылай бер, адам, өмір сүр бірақ сынбастан,
Ұқсай біл, адам, қорытқан өзің темірге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теңізде

  • 0
  • 0

Теңіз, теңіз, көк те теңіз, жер теңіз...,
Толқындармен бірге ойнаған еркеміз.
Арасында ала - сапыран нөсердің
Әләуләйлап әнді де еркін шертеміз.

Толық

Төрт жолдар

  • 0
  • 0

Ішім пысса кетеді миым қайнап,
Бұл кеселге емім жоқ тапқан ойлап.
Әрең ғана қаламын ұшып кетпей,
Шыдамымды шынжырмен мықтап байлап.

Толық

Жирен мұрт

  • 0
  • 0

Есімде, ұмытқам жоқ жетімдікті,
Жатқанмын көзім жасты, көңілім күпті.
Жетектеп сонда мені алып шыққан
Осы бір қайырымды аға, жирен мұртты.

Толық

Қарап көріңіз