Өлең, жыр, ақындар

Адамға

  • 19.03.2019
  • 0
  • 0
  • 2573
Жыласа біреу қосыла мен де жылаймын,
Бөлмеймін оны қара деп, яки сары деп.
«Жылады неге?» - деп қана Іштей сұраймын,
Бөлмеймін оны жас па екен, яки кәрі деп.
Ұғамын іштей, түсінем тілін жылаудың,
Өйткені адам жылайды дайым бір тілде.
Жүрегі бір ғой жылайтын барлық адамның
Болар ма жасын көздердің күштеп іркуге!
Жылаған үнді домбыра тағы қайталар,
Егіліп сонда, сөгіліп жаның аяйсың.
Төгілген жасты бөтен деп кімдер айта алар,
Қараға, яки қызылға қалай бояйсың?
Қажеті қанша сұраудың бізге тілмаштан.
Неміс пе, әлде жылаған еңіреп негр ме?
Жылай бер, адам, өмір сүр бірақ сынбастан,
Ұқсай біл, адам, қорытқан өзің темірге!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үш өлең

  • 0
  • 0

Тым жас едік ол жылдарда,
Қарады жау біздің жаққа,
Жаудың көзін жаутаңдатты
Жарқыраған алтын қақпа

Толық

Өлді-тынды

  • 0
  • 0

Жұлқынып шықты да жігітім,
Ашты кеп дүниенің есігін.
Сөнбестей көрді де үмітін,
Естіртті ол әлемге шешімін:

Толық

Римде

  • 0
  • 0

Аспаны қандай, хрустальдай көгілдір,
Жапырақтардың жасылы қолға жұққандай.
Кең алаңда фонтандар меруерт төгіп тұр,
Kөз жасын жердің тереңнен алып шыққандай.

Толық

Қарап көріңіз