Иоганн Штраус
Суырылып суыртпақ боп сезімдерім,
Тәнімнің сездім сазбен езілгенін.
"Голубой Дунай" вальсі Штраус —
Қонақ боп қайтқан көкке кезім менің.
Суырылып суыртпақ боп сезімдерім,
Тәнімнің сездім сазбен езілгенін.
"Голубой Дунай" вальсі Штраус —
Қонақ боп қайтқан көкке кезім менің.
Сұлу мен жасқа тәнің тұрар иіп,
Пәк сезім, өтеуі жоқ, шыда күйіп.
Ақын жан сол шағымен асқақтайды,
Бал сезім беріле алсаң о да биік.
Сен мендік бола алмадың,
Мен сендік бола алмадым.
Секілді көкте жұлдыз,
Жетпеген сол арманым.
Бойыңа қулық жұқпаған —
Аңғалдау ғана адаммын.
Бұралқы ойлар ықтаған
Обадай, жалғыз, жаһанның.
Сүйріктей саусақ... ішектен үндер төгіліп,
Жарты Шар — шанақ нұр сеуіп, аспан сөгіліп
Сиқыршы жас қыз санаңды билеп әкетсе
Заманға сонау сенімен бірге шегініп.
Секілдімін бақытты — бәрі де бар,
(Қол қысқа боп біреулер бәріне зар).
Байлық та бар, бақ та бар, атақ, даңқ,
"Арман жоқ дер" ілінген біріне азар.
Домбырам, менің домбырам!
Мезгілмен мәңгі жарысқан,
Ғасырдан озған тарланым.
Жоғалтпай сонау алыстан,
Бір ақын жүр ұлымын деп иланып,
"Жұлдыз" аты жетпей біреу жүр налып.
Барлық ақын бір ниетті, бір тілді,
Аз да емес, көп те емес — бір халық!
Сырласым бол, жарандар, сырласым бол,
Дей көрмеңдер, сырласар құрдасым ба ол...
Жас бол, кәрі, бәрі бір, әйел, еркек —
Сырласпақпын, ой кернеп тұрғасын мол.
Отанның игі шексіз төрт бұрышын,
Дана ақыл зерттегенде шолып ішін.
Алдына айнадай боп бүкіл әлем,
Одақтың оңтүстік жақ көріп түсін.
"Сорлы қазақ" деп жазған еді ата-бабам,
Сол кезден жасадықпа біз қадам?
Жасадық-қой мында қара, басқа заман.
Көз ашып, оянып, бастық қадам.
Ақ періште секілдісің жарығым,
Елден ерек өзгермейтін қалыбың.
Көмек беред анда-санда өзімнің,
Ақ бейнеңді ойларымда салуым.
Есіңде бар ма күңгірт түн,
Қоштастық біздер кештетіп.
Атылды кенет бір мылтық,
Тұрғанда біздер ес кетіп.
Жыламашы, көз жасыңды тый, жаным,
Қойшы соны, босқа өзіңді қинадың.
Илан, сені ол аймалады қалжыңдап,
Шын сүймеді, бекер күйіп сыйладың.
Ертеңім бұлдыр көлеңке,
Өткенім түгел - мұң-зарым.
Өмірге келіп неге ерте,
Немесе кештеу тумадым,
Кавказдың бір серегі мәлім маған,
Тек қана бүркіт жетіп дамылдаған.
Сол жерде ағаш крест қалтырайды,
Шіриді жауындар мен дауылдардан.
Теңізде ат шомылтқан бір ханзада
Естіді үн: "Ей, ханзада! Маған қара!"
Ат осқырып, құлағын шүйіреді,
Тулай жүзіп ілгері шүйіледі.
Сүйгенім сен емессің, басқа, жаным,
Мен үшін жаралмаған жақсы ажарың.
Сендегі мен сүйетін - ескі дертім,
Баяғы құрып кеткен қасқа шағым.
Олар сүйді бірін-бірі сонша нәзік, әрі ұзақ,
Жүректерде құштарлықтың қара дерті азынап,
Бірақ соны мойындауға жауласардай сескенді,
Сондықтан да махаббаттан беріспеді еш белгі.
Сенем мен: бір жұлдыз астында
Сізбенен бір туған екенбіз.
Бір жолмен жүрдік те басында,
Бір түске алдандық бекер біз.
Ол жылдарда сүйгем мен де
Пәк жанымның дамылдауын,
Сүйгемін мен дауыл желде,
Сезімнің де дауылдауын.
Жалғыз-жалқы меңіреу теріскейде,
Қарағай тұр тап-тақыр бір төскейде.
Теңселеді, қалғиды қысты көріп,
Ақ шапандай күміс қар үстін көміп.
Сұп-суық топыраққа
Қалсам да көміліп,
Өзіңнен еш уақытта
Кеткем жоқ бөлініп!
Сырқат екенсіз. Мақұл бұл,
Өмір қамы, жұрт сөзі –
Деп жүргенде, ақынның
Бітелмей ме жыр көзі?
Жалықтым ғой, жабықтым ғой, медеу болар жан
бар ма
Шыбын жаның шырқыраған шағында?..
Арман дейміз... ылғи бекер ергеннен не арманға?..
Тауды да, тасты да жентектеп,
Дуылдап ұлып, өкіріп,
Долдана жылап өр тентек,
Ағады Терек жөңкіліп.
-
-
-
-
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі