Сенің алтын жібіңмен
Бұлдыраған нәзік сәуле, арасынан мұнардың,
Көк пен жерді жалғап тұрған құдіретіңе құмармын.
Көз жұмғанша шұрықтесік көңілімнің жыртығын
Сенің алтын жібіңменен жамайтұғын шығармын.
Бұлдыраған нәзік сәуле, арасынан мұнардың,
Көк пен жерді жалғап тұрған құдіретіңе құмармын.
Көз жұмғанша шұрықтесік көңілімнің жыртығын
Сенің алтын жібіңменен жамайтұғын шығармын.
Айналайын, бата берме мұңға құр,
Іздегенің алыста емес, мұнда жүр.
Бақыт деген басы жұмыр пенденің
Маңдайына бұйырады мың да бір.
Адастырған аспанның ашығында,
Балалық шақ, қайдасың, жасырынба!
Байқамаппын бақыттың өзі екенін
Тепкен добым, ойнаған асығым да.
«Қараймын көкшіл далаға,
Толқимын іштей, ойланам.
Ұлы ғой Кавказ, жан аға,
Өзіңе жету қайда оған!»
Зуылдап жеткізбейсің, желмая күн,
Ентелеп қуақуа талды аяғым.
Өкпелеп қашып бара жатқандайсың,
Япырау, сенен осы немді аядым?
Тамылжыған жазғы бақта бұлбұлдарды сайратып,
Тұрушы едің аспанымда жұлдыздарды жайнатып,
Көптен бері маған соқпай, қайда жүрсің, ей, Бақыт?
Сайрандатып, думандатып, таңға дейін тойлатып,
Сайрашы тамылжытып, таң бұлбұлы,
Бірауық жеңілдесін тағдыр жүгі.
Үніңмен үмітімді жалғай тұршы,
Үлбіреп үзілгенше жанның гүлі.
Топырағың торқа болсын, өлген сөз бен өлген ой,
Әуел бастан тағдыр жазған орның сенің көрде ғой.
Тіршіліктің тік қазығы қызыл тілге мызғымас,
Жанталасып жармасқанмен бұл фәниге пенде өгей.
Жүзім қайтып тасқа шапқан қылыштай,
Жамырайды ойым ойға жұғыспай.
Құлағыма шыңылдайды бір әуен,
Шыңыраудың түбіндегі дыбыстай.
Лезде лаулап жанатындай,
Жаным менің төкті зар.
Үлбіреген қанатындай
Көбелектің от құмар.
Байқаймын, бір биіктеу белге шықтым,
Мүмкін, мен жетер жерге сәл кешіктім.
Іздейді сол баяғы сәбижүрек
Ырғағын әлдилеген талбесіктің.
Жалғасқан дүние, алмасқан өмір,
Сырыңды қойдым ұға алмай.
Құлазыр кейде марғасқа көңіл,
Құдыққа түскен құландай.
Дүр етіп көтерілсе көлдің құсы,
Қанатын кері тебер желдің күші.
Алмасып аласұрған көк толқынның
Жартасқа маңдай соғар алдыңғысы.
Майысқанда бұғанаң, қайысқанда қабырғаң,
Өлген досың үн қатып жататындай қабырдан.
Алақтайсың аспанға, далақтайсың далаға,
Бөркіңді ала қашқанда ала құйын қағынған.
Тышқан аңдыған түлкі қулықтың
Құлағы қайда селтимес.
Күрсініп іштен, неге мұң жұттың,
Үмітім менің жел тимес?
Көз жұмсаң ұмыт қалар пенделігің,
Емес пе бәрі бірдей көрдегінің.
Жақсының босағада бағасы кем,
Барлығы бекзат емес төрдегінің.
Күн қылтиып көрінсе ай шөгеді,
Қара бұлттың көбесін жай сөгеді.
Әлдеқашан жұғынын ит жалаған,
Қаңсып жатыр жылдардың майшелегі.
Жүз толғанып, мың ойланып,
Жылай берме, мұңлы ақын.
Күн шыққанмен шырайланып,
Қайта келер түн жақын.
Сағымдай сан құбылған, айхай, Заман,
Сиқырлы қызығыңа жан тоймаған.
Өзіңе мұң шағамын оңашада,
Абыздай күңіреніп ой толғаған.
Ұсынар ем жүрегімді мен саған,
Оты сөнген сорлы жүрек мұпмұздай.
Көңіл түбі жарық сәуле аңсаған,
Қара түнде үңірейген тік құздай.
Арманымды сеземісің, аяулым,
Аққан судай күндізтүні ояумын.
Бір ғаламат ғұмыр кешіп жүремін,
Арасында мың құбылған бояудың.
Мына дерттің таба алмадым айласын,
Жүрегіме қалай уын жаймасын?
Адамзаттың баласынан үміт аз,
Арашала, Су перісі, қайдасың?!
Ей, перизат, сенемісің,
Сенсің жанның әздегі.
Төккен жасын көремісің
Жүрегімнің көздегі?
Пенденің қарекеті тұрмыстағы –
Аумаған тасбақаның тырмысқаны.
Алдыңда дайын тұрар қайда барсаң,
Терінің сен илейтін бір пұшпағы.
Сұғанақтан сақта, құдай, әр есікті бір қаққан,
Кәрі мыстан тоқым ояр төрде жатқан сырмақтан.
Шамалауға шақ келмейді таразының тасы да,
Қыл мойында парызым мен қарызым бар зіл батпан.
Өлеңімнің жолын жапты, дөңбек тастап әлдекім,
Тоған бұзар тасқын сөзім бұлқынады ал менің.
Тағдырымның кіріптар ғып қойғанынай тақысқа,
Тақуадай тұқырайған астындағы сәлденің.
Суық ызғар соғады дөдегемнен,
Көнбіс едім көк қайыс не деген мен?
Бөбегімнің мұздайды қолаяғы,
Орапшымқап бесікке бөлегенмен.
Мына күннің алды – жаңбыр, арты – қар,
Тоңған жаным торғайдайын қалтырар.
Ғұмыр, сірә, қызылшақа құралай,
Туа сала сан жығылып, сан тұрар.
Айналды бір суық жел жан қоймасқа,
Шама жоқ жапырақтай сарғаймасқа.
Келсаптың тұмсығындай көп соғылған,
Бұл күнде төбе тықыр, маңдай қасқа.
Ақтарыл ернеуіңнен, төгіл, жүрек,
Қалмасын қапа көрген өмір жүдеп.
Қобыздай күңіренбей қайғы шалған,
Бір сәтке болайыншы көңілдірек.
Несіне елес қуып, іздедім бақ,
Шаршадым түсемін деп ізге жұмбақ.
Бауырым, тіршіліктің түйір дәні
Болғанмен біреуге – арзан, бізге – қымбат.
Оу, жылдар, желікпегін, желікпегін,
Көңілді өмірге іңкәр жерітпегін.
Барасың қайда, қайда құйындатып,
Қосарлап қос күреңді жегіп пе едің?
Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.
Алматының ғимараты ығыжығы, қымқиғаш,
Көлеңкелі терезеге күннің көзі нұр құймас.
Мейрамхана баймырзасы, сырахана сұлтаны –
Қашан көрсең қалқып жүзген біздің қазақ ылғи мас.
Мен тұрмын шулы қала ішінде,
Түк көрмеген, түк сезбеген пішінде.
Жасырғаным – таңдайымның астында,
Талшық қылған тарамысым – тісімде.
Ұясынан ұшқанынша жан тынбас,
Рахатың бейнетіңнен артылмас.
Қыр соңымнан қалар емес туғалы
Шұбар жылан күміс құйрық, алтын бас.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі