Алтын ұя — мектебім
Алтын ұя – мектебім,
Өзіңде өніп, көктедім.
Бас иемін алдыңда,
Өзің – мәңгі көктемім.
Алтын ұя – мектебім,
Өзіңде өніп, көктедім.
Бас иемін алдыңда,
Өзің – мәңгі көктемім.
Қыс ақ тонын тастады,
Табиғат та түледі.
Қайта соға бастады,
Жер-Ананың жүрегі.
«Гүлденуде даламыз,
Түрленуде қаламыз.
Өркениетке лайық,
Білім алсын баламыз». –
Әкесіне миятты ұл,
Көп нәрсені үйренген.
«Өскенде әкем сияқты
әке болам», – дейді Ерден.
Таза болсын даламыз,
Таза тұрсын қаламыз.
Аялайық бәріміз,
Жер де біздің Анамыз.
Жапырардай сол күймен,
Жау тұрса да жолында.
Ершат шықты төргі үйден,
Планшеті қолында.
Кел, балалар тұрайық,
Қызық ойын қылайық.
Жеңімізді түрініп,
Үй салайық бірігіп.
Жетелейді жолы алға,
Әкем менен анамның.
Біз ғана тек оларға,
Бар асылы ғаламның.
Таудай оның талабы,
Қолында ылғи қаламы.
Табиғатты тірілтіп,
Ақ қағазға салады.
Әз пайғамбар, жалғыз Хақтан нәр алған,
Кетпейсің Сен жүрек, көңіл, санамнан.
Пайғамбарлар сұлтанысың, иә, Расул,
Мына ғалам Өзің үшін жаралған!
«Әуелі пайда болған сөз» деседі,
Жансыздан жандыға сөз тез көшеді.
«Өлең… өлі ең… өлі едің… тірілдің» деп,
Аты да шұқып тұр ғой көзге сені.
Әлқисса, бәрі неден басталды өзі?
Жаз еді, таң ағарып атқан кезі.
Үйдегі бір қабырға толған кітап,
Түсті оған Инабат пен Дастан көзі.
Ұлы өмірдің сарқылмас мәңгі өлеңі,
Талпындырған құштар ғып алға мені.
Тіршіліктің сәулелі туын ұстап,
Тау басынан алаулап таң келеді.
Туғаннан жақсылыққа көрші екенмін,
Татпадым өмірдің көп мен шекерін.
Түсініп достасуға көгершіндей
Жүректі жүректерге елші етемін.
Ақын әпке, жанға жақын жырларың,
Сендей болар кеуде соққан бір дарын.
Өзгелерге насихаттап өзіңді,
Неге үй алып, астанада тұрмадың?..
Мені ақын деп білмей-ақ қой, білмесең,
(Көкірегім – жұлдыз толы жыр кесем).
Жыр кесемді быт-шыт етіп кейде бір,
Өз-өзіммен күресіп көп күн кешем...
Аспанменен, жерменен, теңізбенен,
Өмір сүрер өзіңді егіз деп ем.
Егізімді шарқ ұрып іздемесем,
Ешбір жан жоқ мені ойлап, мені іздеген!
Ерте тұрып, ашық алаң, көшені,
Түскен жапырақ, темекінің қалдығын,
Әдетімен егде кісі кешегі
Сыпырып жүр, түк қалдырмай барлығын.
Ауа жетпей кейде бір алқынамын,
Ондай кезде шығады салқын әнім.
Ғашық болып тағы да таңғы күнге,
Таңғы күндей биікке талпынамын.
Мұңданбаймын, қабағымды күз етіп,
Тағат таусып, табанымнан сыз өтіп.
Түнгі көктен түні бойы бір жұлдыз
Жанатындай тереземді күзетіп...
Көнбей баяу арна-ағысқа көңіл бір,
Өмірімнің табады екен емін жыр.
Қырау қабақ қыс айынан қар басқан
Алабұртам көктем іздеп көгілдір.
Іздерден түрлі құралған
Соқпак, қой өмір бұралған.
Күтіп тұр мені бір үміт,
Күтіп тұр алдан бір арман.
Кешегі таң, кешегі күн, бәрі-бәрі кешегі,
Кешке жетпей жіңішкеріп, жанған үміт өшеді.
Түні бойы дауыл ұрған теңіздегі толқындай
Сықырлайды тыншу таппай сағыныштың төсегі...
Ашу-ыза араласып кекпенен,
Қайрақ – кеудем қайрап жатыр отты өлең.
Боталы бұлт желпілдетіп шудасын,
Керуен тартып бара жатыр көкпенен.
Біреу келіп өмірден біреу кетіп барады,
Сусылдайды уақыттың толмай аппақ парағы.
Біреу ашқан қақпаны біреу мәңгі жабады,
Бәрін-бәрін бағады күндердің көз, қабағы...
Жан сырымды мазақ болдым желге айтып,
Жел желігіп кең далаға берді айтып.
Ғашық болу құпиясы жүректің
Құпиямды жұртқа жайғам мен қайтіп?..
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі