Аузына түсе салмай, мақтаса кім
Аузына түсе салмай, мақтаса кім,
Абайлап аламанға ат қосамын.
Тəлімін Тəңірімнің таныған соң
Тамырын тіршіліктің тап басамын.
Аузына түсе салмай, мақтаса кім,
Абайлап аламанға ат қосамын.
Тəлімін Тəңірімнің таныған соң
Тамырын тіршіліктің тап басамын.
Аспан жақтан алғызған,
Жер қойнына салғызған,
Жүре келе көктеді
Жүрегімде жалғыз дəн.
Адал достық жүрмейді айырбасқа,
Қайта айналып келместей қайырласпа.
Өткен есте қалады, кеткен есте...
Өзім деген жандармен өкпелеспе.
Орынымыздан оянбай, тұрмай,
Айласыз ажал тіл күрмеп,
Жекпе-жектегі ноян батырдай
Кетіп жатырмыз бір-бірлеп.
...Кеудемде менің бір шам бар
Мың өшіп, күнде мың жанған.
Жанымда менің жүр шалдар
Құлқына ары құлданған.
Ерте, ерте, ертеде
Ешкі жүні бөртеде,
Көмейінен бал аққан,
Елді аузына қаратқан,
Қайда бүгін бүршігін жарған қайың?
Кім түсініп, кім ұғар жалған жайын?
Көкіректе бір үміт жылтырайды
Көл түбіне малтыған маржандайын.
Əу бастан тілегі адал, арманы ұлық
Тектіден тегін болмас қалған ұрық.
Қылаусыз қызғылт рауан шырайыңнан
Тұрады адалдығың аңғарылып.
Аттадым мен де елуге, сен де елуге,
Елумен неге асықтық «емделуге»?
Елесі егделіктің көлденеңдеп,
Төбесі көрінгендей көмбенің де...
Бізден көшіп кеткен бе бұрын айлар,
Қыз-қырқынмен күн қайда күліп-ойнар?
Шымырлайды кеудеңде жылы қайнар,
Тұнжырайды көзінде тұнық ойлар.
Қазымыр қарашада қабарса күн,
Қырмызын қырау шалар балаусаның...
Отызға жетпей жатып орда бұзды
Қолынан тастамастан қаламсабын.
Торғайдан ұшқан,
Соры қайнап ұшқан Ителгі,
Болмысқа мынау бола алмадың-ау икемді.
Қауыштың ерте қаланың қақ-соқ салтымен,
Жайшылықта көп көзіне ілікпей,
Алпысында жасап жатқан ұлық той,
Қаба сақал қадірменді Қария,
Қадыр балаң осы міне,
Жетпіске келгім келген жоқ –
Желкеме мінді жер мен көк.
Серқайрат күндер, қайдасың
Серілік құрған серуендеп?..
Аспанға ұштың...
Жерде едің.
Қай жаққа қанат сермедің?
Белес пе, əлде көргенің?
Басыл, теңіз, өзеуреп, өрекпімей,
Өнебойы кімдерге керек дүлей?
Тағы да бір тулайтын кезің келер,
Терістіктен Түстікке жел өтті ғой,
Телегей теңіз бүгін долыланып,
Жағаға жатыр сойқан салып анық.
Қара күш қайырылады, майырылады
Қанатын қара тасқа соғып алып!
Бірден-бірге азайып отты өлеңім,
Көз мұңымен қарайды көпке көңілім.
Өткені ме шынымен жазғы наздың,
Өткені ме шынымен көктемемнің?
Ақынның қай кезде де ауыр жолы.
Қинайды қияметтік бауыр жоғы.
Арманда ақыл-ойдың азабынан
Жалғанда арқасы мен жауыр жоны.
Шеңберден шық! –
Дүние шеңберінен!
Жараспайды ақынға жерде жүрген.
Екі бірдей аяғын ербеңдетіп,
«Қарағайға қарсы бұтақ біткенше,
Еменге иір бұтақ бітсейші...»
Зауалың бастан асты ғой,
Заманым, соны күтсейші?
Көктің көзі нұрланбай,
Суық қарап сұрланды Ай.
Мелшиеді дүние,
Мен бір оңып тұрғандай.
Өмірдің арты – өкініш, басы – қайғы,
Өзен де өмір бойы тасымайды.
Боз бие – қу нəпсіге бой алдырған
Арқасын боз айғырдың қасылайды...
Табылар ма тағдырдан тілегенім?
Тəңірім-ау, кім жазар жүрек емін?
Қармап жүріп қайғыны құшамын да,
Таңдап жүріп тақырға гүл егемін.
Күле қарап заман тұр миығынан.
Елес көрдім ертеңнің қиырынан...
Ұршықтайын үйірген иірімнің
Шыға алатын емеспін ұйығынан.
Бұзбақ па кеуде – құлпымды,
Жүрегім неге бұлқынды?
Атымыз адам болғанмен,
Аяп та жатыр кім-кімді?..
Қамап қойып ішіне тас қамалдың,
Тағдырымды табанға тастаған кім?
Енді кімге айтамын арманымды? –
Мен өзімнен бүгінде басқа адаммын!
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі