Қалқам да емес
Қалқам да емес,
Шолпан да емес,
Ай мүсiн
Жанарыңа лағыл жаққан Лəйлiсiң!
Жанарыңда жаз күнi жайнағандай,
Таңдайыңда таң құсы сайрағандай.
Балдай тəттi лебiзiң балбыратып,
Алпыс екi тамырды жайлағандай.
Айым келедi, сүйiншi, Күнiм келедi!
Күлгенi қандай десеңшi, күлiмдегенi?!
Жүргенiн көрсем,
Бөлмеге кiргенiн көрсем,
«Жаным-ау» десем, жалт карар ма едiң,
Жан сырын маған ақтарар ма едiң?
Дегбiрiмдi алса қайтемiн, қарғам,
Ақбала өңiң,
Алаулап атқан таңдардың
Əуенiн бар ма жалғар күн?
Əуелеп ұшқан арманның
Қанатын қайтiп қармармын?
Сүйесiң бе сен менi, сүйесiң бе,
Түсiңе енiп, жүрем бе жиi есiңде?
Жүз жыл өтсiн, мейлi, мың жыл өтсiн,
Мендiк мынау жүрекке иесiң бе?
Көзмоншақтай көлдiң көркем құрағы,
Махаббаттың мың бiр мақам құрамы,
Тағдырымның таусылмайтын сұрағы –
Сенi көргiм келедi де тұрады.
Құдайым бəрiн саған бере салған:
Көркiң бар көрген жанға елес, арман...
Көлденең көк аттының көзi өтпесе,
Тағдыры талай гүлдiң неге солған?
Жарасар қолаң шашың тал бойыңа,
Толықсып Ай қонғандай маңдайыңа.
Уылжып жаңа пiскен, жарқыным-ай,
Жiгiттiң кез боларсың қандайына?..
Қасыңа Ай ұрланып келсем дердей,
Қайың да қайыл қалып, теңселгендей.
Тағдырың таразыға тартылғанда –
Салмағың сары алтынмен өлшенгендей.
Алақанымнан ұшқан аққуым,
Барасың ұзап шалғайға,
Қанатың, қалқам, талмай ма?
Жаныңа медет болғай да
Арман атты көк теңіздің кемесінде,
Жүзіп келе жатқандай сезіндім де.
Ту сыртымнан өткір пышақ жараласа,
Қалдым ба екен арман қиял жетегінде?
Асығып асқақ өр көңіл,
асау да міндік, астық шың.
... Мен үшін, қалқам, сен де бір
алыста қалған жастықсың.
Аязда аяқ тоңып,
күш те кеміп,
жігіт тұр темекісін тістене еміп.
алаңдап зәулім үйдің есігіне,
Құшсам-ақ дейтін бұралтып белін
қылықты қыздың бірі едің.
өзіңді жұрттан тым артық көріп,
түрлене түлеп жүр едің.
Құмырсқа бел, қаз омырау,
Аққу мойын, алма бет қыз,
Жарқылдаған жаз едің-ау
Жана жаздап қалған ек біз.
Көзден мейір ақтарылып,
күй — тілден,
тартып бара жатты өзіне сыйқыр-дем,
күлкімді де,
Мінгізіп ең мінсіз жарау құр атқа,
енді мені бастасаңшы жұмаққа,
емін-еркін күлейік те біз де бір,
жүрейік те жан баспаған жырақта.
Тамсантып түгел таңдайда еріген,
қандай әдемі, қандай керім ең.
Қандай берік ең, —
қасымда жүріп,
Осыншалық батырып таңда мұңға,
тағдыр, мені тағы да алдадың ба? —
Алтын балық қолымнан сусып шығып,
құр әуресі қалыпты-ау қармағымда!
Қараптан-қарап
кішірер денем,
қара бір көзден жас парлап —
қалқамның өзі түсінер деумен
"Жалынғалы тұрғам жоқ, көке, саған,
жақтырмасаң — жайыма кете салам!" —
дедің де Сен...
Сәл ғана тоқтап алып...
Тынышын ап түйменің —
шешініп те киініп,
бұрала кеп биледің —
жүз бүгіліп, иіліп,
Қылдырықтай өкшелі,
бұлдырықтай бөкселі,
сені мендей сүйетін жер үстінде жоқ сері,
оған куә —
Сері десем — сенбессің, серке десем — көнбессің,
зәру емес мақтауға, мақтаусыз да өлмессің,
жалын атқан сонау бір жас кезімнен мен үшін
осы өңірде бір туып, біте қайнар жерлессің.
Елу деген,
Жақсылық-ау, елу деген не деп ең,
айналаңа қарау шығар енді шыққан төбеден, —
Елу деген — арғымақ жас ауыздықпен алысқан,
Ауызға ала бергенге ел кешегі,
жақсы көре бастап ем мен де сені,
інілердің ішінде
жоқ па деп те
БҰЛ ЗАМАН ҚОРҚЫНЫШТЫ ҚАНДАЙ ЗАМАН?
Айналада АДАМ КӨП ОЙЫ АРАМ
Қорланған аруларың жолда қалып
Сойылған жас ару бар малдан жаман
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі