Жалғайды...
Қайда қоям алып-ұшқан көңілді,
Кемерінен асып, қанша төгілді.
Күнде көріп жүрген мына адамдар,
Менің ішкі жағдайымнан не білді?
Қайда қоям алып-ұшқан көңілді,
Кемерінен асып, қанша төгілді.
Күнде көріп жүрген мына адамдар,
Менің ішкі жағдайымнан не білді?
Тұнжырап жүруші еді дана жүздер,
(Қасірет көңілдерге салады іздер).
Қайысты қабырғасы қалың елдің,
Соларды көріп өскен бала - біздер.
Бұл өмір тұрады екен сыйластықтан,
Сыйластық болған жерде қимастық тән.
Өтсе де қаншама жыл, жайымыз бар
Сендермен жүздесетін күнге асыққан.
Достар! Достар! Мен сендерге қостым үн,
Сендер барда жоқ қой менің еш мұңым.
Достық болып оралады өзіме,
Өздеріңе жасап жүрген достығым.
Мақтауды да, даттауды да естідім,
Мұның бәрі ескі шаттық, ескі мұң.
Жаным менің жұлмаланып жатқанда,
Қолдың ұшын берген жоқсың ешбірің.
Болмас бұған ешкімнің де таласы,
Қазақ, татар бір атаның баласы.
Абай, Тоқай ағайынды ақындар,
Егіз елдің екі бірдей данасы.
Бұл тірлікте басу үшін алға нық,
Жүру керек оң-солыңды қарманып.
Сын көзімен қарамасаң ортақа,
Сан соғарсың, талай-талай алданып.
Өткен жылдар өзінше ырыс бөліп,
Бірте-бірте келеді тыныс кеңіп.
Қош айтысып жастық шақ бара жатыр,
Көмір қара шашыма күміс қонып.
Арманым, неге мұнша алыстадың,
Жат болып бара жатыр таныс бағым.
Көңілің әлде менен қалып жүр ме,
Тұғыр боп, тұлпар болмай жарысқаның.
Мұрат тұтып қасиетті өнерді,
Ақын достар мол бақытқа кенелді.
Бәзбіреулер маған сұрақ қойып жүр,
«Неге тастап кеттің, - деп, - бұл өлеңді».
Қалды ма елде «жүрегің»,
Әйтеуір, құрбым, жүдедің.
Ойларға ауыр батасың,
Көз ілмей ұзақ жатасың.
Кездерім аз болған жоқ бүрсеңдеген,
(Соғыстың зардабына кім көнбеген).
Aт жалын тартып мінер күн туса егер,
Үлде мен бүлде оранып жүрсем деп ем.
Мейлі, тағдыр салып қалсын маңдайдан,
Мойымаймын, көмейімнен тамбайды ән.
Тұрмағанмен жер тiтipeп, оқ борап,
Өмір деген білсең, досым, қан майдан...
Қоштасқан соң қызулы шақтарыммен,
Елтімейтін болыппын бақтағы үнге.
Бірақ сонау қызығы мол күндерді,
Көкірегіме мәңгілік сақтармын мен.
Десек тe табиғатта жарасым бар,
Мезгілдің айырайық арасын дәл.
Кеп-кеше жалт-жұлт еткен жігіт едім,
Ей, жылдар, қайда асығып барасыңдар.
Қосылма, қосыл мейлің, еріктісің,
Түседі бірден көзге көрік, мүсін.
Ажары сол арудың тұрады ылғи,
Алматы апортының беріп түсін.
Төңірегім мұнша неге тарылды,
Кешіп келе жатқандаймын жалынды.
Оңымды ор, солымды cop қоршап aп,
Тығырыққа тіреп қойды жанымды.
Мазаласа сағыныш жыры келіп,
Сөйлейді екен жылдар да сыры берік.
Орал. Шаған көшесі. Оныншы үйде,
Үш жас жігіт пәтерде тұрып едік.
Қазақтың бұлбұл қызы Күләш еді,
Күләштің бұлбұлдығы рас еді.
Жайықтың жағасында сайрасын деп,
Аманат еткен шығар, сірә, сені.
Әлі алдан үміт етіп келем мен,
Ассамдағы талай қырқа, белеңнен.
Сыйластар да сырт айналар бір кезде,
Айырмасын деп тілеймін өлеңнен.
Жылқының шын бағасын беріп тұрып,
Алдық біз машинадан көлік мініп.
Шапшаңдық шылауында кете бардық,
Көңілге бір керемет желік кіріп.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі