Қызыл әскер
Қуат қайнап құйқылжыған қырандар,
Қажыр қайтпас, қырағы қырғи ұландар.
Жауға қаптап,
Шығып сап-сап,
Қуат қайнап құйқылжыған қырандар,
Қажыр қайтпас, қырағы қырғи ұландар.
Жауға қаптап,
Шығып сап-сап,
Қызғалдақтай құлпырып,
Жас пионер балдырған,
Жаз болды деп қуанып,
Жанарын нарттай жандырған.
Қараңғы ащы тұрмыстан,
Қиындық көріп ығысқан,
Құл боп, күң боп жалынып,
Бай табына туыстан.
Советтің сұлу мектебі,
Білімі өрге ерлеген,
Күлгізіп күнді көктегі,
Құлашын шыңға сермеген.
Тарихтың жолы-киесі сайын даланың,
Жігерін тіктеп,жайнатқан қыздың жанарын.
Арманы биік асқармен тұрған таласып,
Азаттық деген ақталған қаны бабаның.
Құлагері болған соң қара өлеңде,
Жырың желдей жүйткейді бар әлемге.
Мұңдасқан жанды көрсе Жамбыл ақын,
Сырласқан таумен,таспен,даламен де.
Басқанда алыс жолға алғашқы адым,
Тұлымым желкілдеген жап-жас шағым,
— Кісімде: жетім тайлақ өркешіне
Жарбиып қаршадай боп жармасқаным...
Таң азаннан талпынып,
Еркелеп, ойнап дыңылдап.
Көк майсада бір адам
Пішен шауып зырылдап.
Октябрь, еңбекші елге атқан таңсын,
Ардақтап, сүйіп-құшып тапқан таңсын,
Қай сағат, қай минутта кездесем деп,
Жалшы үшін жарығыңды жаққан таңсын.
Емханада жатырмын,
Жиырма алтыншы палатам,
Таңды жырмен атырдым,
Көз тартады дала тым...
Кенжежан десе Кенжежан,
Тең емес оған өзге жан,
Чапаевтай кеудесі
Керілсе жанды қозғаған,
Шырын тілді бұлбұлдары өзбектің,
Келіпсіздер ұшып көктем шағында,
Аңсай күтіп жолыңызды күзеттім,
Сайра, сайра, – менің алма бағымда!
Ұштың, Валя, зуылдай,
Шарлап аспан жұлдызын,
Бұрқырап алтын құйындай
Бұлыңғыр көкте қалды ізің.
Қырда тұр бір қызық үй
Күн көзіне шағыла.
Емес ескі киіз үй
Туды ол нейлон жамыла.
Жиырмасыншы ғасырда
Даңқымызға дала тан,
Тағы тарттық асуға
Айға созып алақан!
Көктемгі аспан көнегінен,
Құйды жаңбыр, құйды жаңбыр!
Өткізген бұлт елегінен
Күміс тамшы сүйді балдыр.
Әрлеп өнер асқан сайын
Күн сайын мен күшке кірдім,
Үгіп алып тас талшығын,
Жібек тоқып үске кидім.
Әже, деймін! Жіп иірме,
Бер музейге ұршығыңды,
Кілем тоқып жүрме үйіңде,
Тек шолып жай тұршы өмірді.
Көк керуені қараша-қаз тырналар
Күз келгенде көктен беріп бір хабар,
Қиқу сала, керней тартса алыстан
Құлағында сұңқылдаған күй қалар...
Бұлт емшегін, саудырғандай жебелеп,
Көктем ылғи көктен жаңбыр себелеп,
Жер төсіне төкпепті бір бекерге,
Ақ тамшыдан күміс шеге шегелеп!..
Он жетінші жылдың бұл
Сұрғылт, суық күзі өткір,
Үскірік жел талдың кіл
Жапырағын күзеп тұр...
Ұлы мүсін сан жүректің
Сүйсіндіре қылын шертті.
Қарап тұрған соған жұрттың
Жан сезімін елжіретті...
Москваның көшесінде
Шомып тәтті ойға не бір
Келе жатыр, түсті есіме
Жырдай сұлу сүрген өмір.
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі